Το Θαύμα

Πάλι μαλακία έκανα!
Ύστερα από 6μηνη αποχή, επέστρεψα στην ενεργό δράση και αντί να ξεκινήσω την δεύτερη ιστορική περίοδο blogαρίσματος με ένα ποίημα (ναι, όπως θα αντιληφθήκατε ήδη οι διορατικότεροι εξ υμών ακολουθεί κακο-ποίηση), χρησιμοποίησα το ευτελές λογοτεχνικό είδος του «ελαφρού χρονογραφήματος» και μάλιστα με politically incorrect τίτλο (ξανά). Φτου μου, ζητώ συγνώμη.

Προς εξιλέωση, ακολουθεί ποίημα-Θαύμα, μοντέρνο μετα-κουλτουριάρικο, χωρίς ομοιοκαταληξίες, μέτρα και άλλους τέτοιους αναχρονισμούς…



Το Θαύμα

Ακραία κερικά φαινόμενα,
στις Εκκλησιές, στα μανουάλια
Dealers με ράσα, pushάρουνε μύρο,
Σε ενέσιμη μορφή.
Παναγία-πρεζόνι που κλαίει,
Όταν πάρει την δόση της…

Γιατί γλυκιά μου το πίνεις, αφού σε χαλάει;


Εμείς δεν ανησυχούμε αγάπη μου,
Το δικό μας ναρκωτικό,
έχει τηλεκοντρόλ.
Δεν έχουμε ανάγκη
κανένα πούστη dealer

Μόνο μη μας κοπεί το ρεύμα…

Πούστη Ευαγγελάτε…

Τις προάλλες η πεθερά μου πέρασε (για τέταρτη φορά) κλιμακτήριο… Αυτή η φορά θα πρέπει να είναι και η τελευταία, διότι, όπως έγινε ευρέως γνωστό στην οικογένεια, κατά την τελευταία της (κυριολεκτικά) περίοδο εξήχθησαν απίστευτες ποσότητες αίματος με αποτέλεσμα το εσώρουχό της να καταστεί αδύνατο καθαρισμού, οπότε η πεθερά μου θα πρέπει να το πέταξε σε παρακείμενο της πολυκατοικίας της κάδο σκουπιδιών. Απέναντι από αυτόν τον κάδο βρίσκεται επιχείρηση στρωματοποιίας, η οποία έγινε πρόσφατα γνωστή για δύο λόγους. Πρώτον διότι η εν λόγω στρωματοποιία προμηθεύεται της πρώτες ύλες της από ρακοσυλλέκτες και δεύτερον διότι προμηθεύει γνωστή εταιρεία στρωμάτων από την οποία προμηθεύτηκα και εγώ το καινούργιο μου στρώμα την προηγούμενη Δευτέρα. Σήμερα είναι Σάββατο και έχω τρεις νύχτες τώρα που δεν έχω κλείσει μάτι…