Το Θαύμα

Πάλι μαλακία έκανα!
Ύστερα από 6μηνη αποχή, επέστρεψα στην ενεργό δράση και αντί να ξεκινήσω την δεύτερη ιστορική περίοδο blogαρίσματος με ένα ποίημα (ναι, όπως θα αντιληφθήκατε ήδη οι διορατικότεροι εξ υμών ακολουθεί κακο-ποίηση), χρησιμοποίησα το ευτελές λογοτεχνικό είδος του «ελαφρού χρονογραφήματος» και μάλιστα με politically incorrect τίτλο (ξανά). Φτου μου, ζητώ συγνώμη.

Προς εξιλέωση, ακολουθεί ποίημα-Θαύμα, μοντέρνο μετα-κουλτουριάρικο, χωρίς ομοιοκαταληξίες, μέτρα και άλλους τέτοιους αναχρονισμούς…



Το Θαύμα

Ακραία κερικά φαινόμενα,
στις Εκκλησιές, στα μανουάλια
Dealers με ράσα, pushάρουνε μύρο,
Σε ενέσιμη μορφή.
Παναγία-πρεζόνι που κλαίει,
Όταν πάρει την δόση της…

Γιατί γλυκιά μου το πίνεις, αφού σε χαλάει;


Εμείς δεν ανησυχούμε αγάπη μου,
Το δικό μας ναρκωτικό,
έχει τηλεκοντρόλ.
Δεν έχουμε ανάγκη
κανένα πούστη dealer

Μόνο μη μας κοπεί το ρεύμα…