Σάββατο, Μαΐου 07, 2005

Η πιο έγκυρη επιστημονική έρευνα που έγινε ποτέ...

Η μητέρα μου πέθανε πριν από 8 χρόνια. Θυμάμαι, μέχρι τα 6 μου σχεδόν κάθε βράδυ πριν πάω για ύπνο, η αγαπημένη μου συνήθεια ήταν να πηγαίνω στο κρεβάτι της και να χώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα, όσο πιο βαθιά μπορούσα μέσα στην αγκαλιά της.


Εκεί, γέμιζα με την γυναικεία της μυρωδιά, βυθιζόμουν στο απαλό της δέρμα, απολάμβανα το χάδι της στο μάγουλό μου, στα μαλλιά μου...

Τρισεκατομύρια μικρομόρια ζεστασιάς, μυρωδιάς, συναισθημάτων, που καμιά τεχνολογία, κανένα πανεπστήμιο και καμιά επιστημονική έρευνα δεν θα μετρήσουν ποτέ, διαπότιζαν το κορμί και το μυαλό μου, κολούσαν πάνω στους νευρώνες του εγκεφάλου μου, κυκλοφορούσαν μέσα στο αίμα της καρδιάς μου και προσέθεταν λίγη ακόμα αύρα στην ψυχή μου.

Μερικά χρόνια μετά, όταν βρέθηκα σε μία άλλη γυναικεία αγκαλιά, οι ίδιες μνήμες, οι ίδιες μυρωδιές, τα ίδια συναισθήματα, η ίδια ζεστασιά ξύπνησαν μέσα μου και μεταμορφώθηκαν σε αγάπη.


Αυτό είναι που δεν θα νοιώσει ποτέ ένα παιδί υιοθετημένο από δύο gay γονείς.

Δεν έχω ιδέα που σταματάνε επιτέλους τα "δικαιώματα των ομοφυλοφίλων".
Ξέρω όμως πως τα δικαιώματα ΟΛΩΝ σταματάνε εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των παιδιών.-

Καλό Σαββατοκύριακο.

9 σχόλια:

S G είπε...

Δεν θα διαφωνησω για την αξια της μανας. Βασικα την δικια μου την εβλεπα πολυ σπανια και ξερω οτι ειναι τραυμα.

Ομως, αφαιρεις παιδια απο οικογενειες οπου χαθηκε ο ενας γονεας? Οχι βεβαια...

Ασε που συχνα, ενα ομοφυλοφιλο ζευγαρι, αν πραγματικα αγαπαει τα παιδια του, θα φροντισει να εχουν και ενα στενα φιλικο προσωπο στον ρολο της θειας/μανας. Δεν ειναι η πρωτη ουτε η τελευταια περιπτωση που παιδια μεγαλωνουν χωρις καποιον γονεα...

avatar είπε...

Ω, έλα τώρα μη μου ανησυχείς... Τα παιδιά με λεσβίες μητέρες θα έχουν τη δυνατότητα να νιώσουν αυτη τη χαρά σου εις διπλούν! :-b

J95 είπε...

Όχι Μπλιαξ, δεν είναι έγκυρη έρευνα. Είναι η προσωπική σου άποψη και είναι ακριβώς ισοδύναμη με

αυτή
.

Bliax είπε...

s.g. Δεν είναι το ίδιο και το ξέρεις.

avatar: Ω, μα δεν ανησυχώ καθόλου... Μάλιστα πιστέυω πως το παιδί μιας λεσβίας ζωόφιλης παντρεμένης με την κατσίκα της θα είναι ακόμα πιο τυχερό αφού θα νοιώσει αυτή τη χαρά μου, ενώ ταυτόχρονα θα έχει και φρέσκο κατσικίσιο γάλα για μια ζωή :-P

J95: Το ισοδύναμό σου θέλει λίγο δουλειά ακόμη. Το παιδί στο παράδειγμα που παραθέτεις έζησε μέχρι τα 12 με την γυναίκα μητέρα του. Οσο για το αν είναι έγκυρη η παραπάνω έρευνα... τι να πω... Αν πω ότι εγώ νομίζω ότι είναι μια τεκμηριωμένη έρευνα απόδεκτή από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, το πιθανότερο είναι να μην πιάσεις πάλι την ειρωνεία και να μου κατεβάσεις καμιά 500 λινκς με σαιτς και στατιστικές... Οπότε καλύτερα να μη πω τίποτα...

avatar είπε...

το παιδί μιας λεσβίας ζωόφιλης παντρεμένης με την κατσίκα της θα είναι ακόμα πιο τυχερό αφού θα νοιώσει αυτή τη χαρά μου, ενώ ταυτόχρονα θα έχει και φρέσκο κατσικίσιο γάλα για μια ζωή

LOL! Βλέπεις λοιπόν που δεν είναι τόσο άσχημα τα πραγματα; Πόσους άλλους συνδυασμούς μπορούμε να σκεφτούμε άλλωστε, το άντρας-γυναίκα είναι πλέον ντεμοντε... Κάτσε γράψε εκεί ένα ποστ για τα δικαιώματα της κατσίκας στον έρωτα κι άσε τις γκρίνιες!

Bliax είπε...

Μα αυτό ακριβώς έκανα!!! Εγραψα για τα δικαιώματα των ποδολάγνων των γλυφομασχαλιστών των αφτόφιλων κλπ., και ζήτησα ισότιμη μεταχείριση με τους ομοφυλόφιλους και αυτές οι φουστάρες πέσανε να με φάνε...:P

Sofia είπε...

Δεν είμαι γονιός και ίσως αλλάξω γνώμη αν έχω δικό μου παιδί. Αλλά επειδή υπήρξα παιδί το μόνο πράγμα που τα παιδιά χρειάζονται σίγουρα είναι η αγάπη. Όλα τα άλλα - περί γυναικείων και αντρικών προτύπων - είναι λίγο θέμα ψυχολογίας και κοινωνικών συνθηκών. Δηλαδή πέτυχε η μέση ελληνίδα μάνα που έμαθε τον κανακάρη της ότι πάντα θα υπάρχει μια γυναίκα να τον υπηρετεί; Ας μην γενικεύουμε, νομίζω η κάθε οικογένεια (ακόμα κι αν εμείς δεν την θεωρούμε "κανονική") έχει τις ιδιαιτερότητες της.

avatar είπε...

@vague tourist

Μην το παίρνεις τόσο σοβαρά. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο υπέρ των γάμων των ομοφυλοφίλων και της υιοθεσίας παιδιών από τέτοια ζευγάρια επιχείρημα προς επιχείρημα. Αλλά εδώ δεν είναι ο τόπος και ο χρόνος. Διαφωνώ με τον Bliax αλλά οι απαντήσεις του μου φανήκαν ειλικρινά αστείες (με την καλή έννοια)...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ bliax,
ή εσύ αντιγράφεις τον/την new manifesto, http://manifestogr.blogspot.com/
ή αυτός/αυτή εσένα,
ή είστε το ίδιο πρόσωπο.
Σε κάθε περίπτωση γιατί να διαβάζουμε το ίδιο κείμενο δις;