Οι Χρυσές Χέστρες

«Γαμημένοι άρρωστοι! Αυτό είστε!»

Το τηλεκοντρόλ κτύπησε με δύναμη στο μπράτσο της πολυθρόνας και ετοιμάστηκε για ένα ακόμη crash-test με το πάτωμα… Θα πρέπει να είχε χαλάσει τουλάχιστον 20 από δαύτα τα τελευταία χρόνια. Δεν τα φτιάχνουν πια όπως παλιά… Πλαστικούρες!

«Γαμημένοι άρρωστοι βρικόλακες! …Πόσα γαμημένα πτώματα θέλετε να καλύπτουν τους καταραμένους τάφους σας αρχίδια;»

Τώρα πάτησε με οργή το off αλλά το χέρι του ήταν άδειο… Δεν άντεχε να βλέπει άλλο το μικρό αγόρι με τα πεσμένα μαλλιά, το κίτρινο δέρμα, τα σβησμένα μάτια βαθιά μέσα στις μαύρες τους κόγχες.

Γενικά είναι σκληρός τύπος, αντέχει πολλά…
-Πόλεμος για το πετρέλαιο;
«Στ’ αρχίδια μου. Κι αυτοί που έχουν τα πετρέλαια τα ίδια μουνόπανα είναι… Να δούμε τώρα τις χρυσές χέστρες θα τις πάρουν μαζί τους στην κόλαση;»
-Ναι αλλά πεθαίνουν κι αθώοι.
«Αρχίδια αθώοι είναι! Αυτοί δεν τους ανέχονται; Αυτοί δεν τους δίνουν τη δύναμη; Ας επαναστατήσουν! Ας πεθάνουν για ένα γαμημένο σκοπό κι όχι για το πετρέλαιο…»

Η τηλεόραση δε σταματάει ποτέ να δείχνει πτώματα… Σφαγμένες μετανάστριες πόρνες σε γκρο πλαν. «10.000 ευρώ το κομμάτι. Φρέσκο πράμα… Οι πούστηδες οι τελωνιακοί ζητάνε ότι τους καπνίσει… Χώρια το λάδωμα για την βίζα στην πρεσβεία… Μωρέ δε πα να γαμηθούν οι πουτάνες!»
Αψυχα, διαμελισμένα κορμιά που ανασύρονται, σε έκτακτο δελτίο, από τα συντρίμμια …αντισεισμικών κατασκευών… «Μην είσαι μαλάκας. Με τα λεφτά που γλιτώνεις από την ενίσχυση μπορείς να σηκώσεις άλλο ένα όροφο!»

Περισσότερα γραφεία, περισσότερα πτώματα!

Πνιγμένα κουφάρια που ξεβράζονται σε ζωντανή σύνδεση, πρώην επιβάτες παραφορτωμένων, σάπιων ασφαλισμένων καραβιών. «Η εταιρία μας ουδέ μίαν ευθύνη φέρει σε περίπτωση ατυχήματος…»… Φυσικά δεν φέρει ακόμη σωσίβια και βάρκες μαζί… Κατά βάθος η Εταιρεία στεναχωριέται για όλα αυτά… Κάθε κουφάρι είναι και 200 ευρώ που δεν θα ταξιδέψουν ξανά με το καινούργιο πλοίο που θα ναυλώσει με τα λεφτά της ασφάλειας…

Εχουν δει τα μάτια του πολλά… Αλλά να βλέπουν σβησμένα παιδικά ματάκια να τον ρωτάνε «Γιατί;», αυτό δεν το αντέχει… Ο εξάχρονος Μιχαλάκης στην οθόνη πάσχει από λευχαιμία… Τον ήξερε τον είχε ξαναδεί στην τηλεόραση πριν από μερικούς μήνες… Εχει άμεση ανάγκη για μεταμόσχευση του μυελού των οστών. Τότε που τον είχε δει είχε μόλις αρχίσει την χημειοθεραπεία και τα καστανά του μαλάκια ήταν ακόμα στο κεφάλι του… Χρειάστηκαν πολλοί μήνες για να βρεθεί ένας συμβατός δότης. Όμως τα λεφτά για το ταξίδι και την εγχείρηση είναι πολλά.

Οι γονείς του είναι πολύ φτωχοί, φυσικά… Εχετε δει ποτέ κανένα πλούσιο να βγαίνει στην τηλεόραση να ψάχνει για δότη; Ένα περίεργο πράγμα… Μάλλον τα λεφτά αλλάζουν και τα γονίδια… Ισως πάλι οι πλούσιοι να μην παθαίνουν ποτέ νεφρική ανεπάρκεια… Μάλλον θα φταίνε οι χρυσές χέστρες! Οι κακοήθεις λένε πως τα παιδιά που εξαφανίζονται από τις υπανάπτυκτες χώρες χρησιμοποιούνται ως ζωντανές καλλιέργειες οργάνων. Αυτά είναι παπαριές, λέω εγώ. Με τόσα θανατηφόρα ατυχήματα που συμβαίνουν κάθε στιγμή όλο και κάποιος συμβατός δότης θα βρεθεί. Αλήθεια, πόσα άραγε να είναι τα ατυχήματα που συμβαίνουν σε συμβατούς δότες;

Ξεκίνησε ένας μαραθώνιος για να βρεθούν χρήματα. Ανοίχτηκε λογαριασμός σε τράπεζα, οι υπόλοιποι φτωχοί δώσανε ότι μπορούσε ο καθένας, η γυναίκα μου έδωσε λίγα παραπάνω από αυτά που μπορούσαμε, έβαλαν και οι μεγάλες εταιρείες όσα τους περίσσευαν για να ξεπλύνουν όσα είχαν μείνει βρώμικα μέχρι το όριο της φοροαπαλλαγής… Όχι πολλά, μη φανταστείτε… Εχουν δικά τους φιλανθρωπικά ιδρύματα γι αυτό το σκοπό… Τέλος πάντων, τα λεφτά τελικά μαζεύτηκαν αλλά όταν πήγε ο φτωχός πατέρας να τα σηκώσει από την τράπεζα, το κράτος τα είχε δεσμεύσει! Κάποιος νόμος, κάτι γραφειοκρατικό, δεν ξέρω ακριβώς τι… Πέρασαν άλλοι δύο μήνες και τα λεφτά ήταν ακόμα στην τράπεζα. Το ταξίδι και η εγχείρηση δεν έγιναν ποτέ. Το παιδάκι πέθανε. Αλλά στην τηλεόραση το παιδάκι είναι ακόμα ζωντανό… Κοιτάει θλιμμένο την κάμερα και τα ματάκια του ρωτάνε ΓΙΑΤΙ; Γιατί φτιάξατε το εργοστάσιο έξω από το χωριό μου; Γιατί χρησιμοποιείτε επικίνδυνα χημικά; Γιατί δεν βάλατε φίλτρα στις αποχετεύσεις σας; Γιατί αφήσατε τα χημικά σας να μολύνουν το ποτάμι; Γιατί; Γιατί; Γιατί;

Η εκφωνήτρια των ειδήσεων μιλούσε βιαστικά τώρα. Φυσικά δεν έλεγε τίποτα για τα αίτια της αρρώστιας, Μόνο περιέγραφε τον πόνο της χαροκαμένης μάνας. Πρώτο πλάνο τα χέρια της να κρύβουν το κλαμένο πρόσωπό της. Σε παράθυρο το παιδί σε πλάνα αρχείου. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που επί δύο μήνες ένυπτε τας χείρας του, δηλώνει πως αυτή τη φορά το μαχαίρι θα φτάσει βαθιά μέσα στο κόκαλο. Η μάνα τραβάει τα χέρια της. Τέσσερα άδεια βλέμματα σε γκρο πλαν. Ο Μιχαλάκης είχε τα μάτια της μητέρας του…

«Γαμημένοι άρρωστοι! Αυτό είστε!».