Το Θαύμα

Πάλι μαλακία έκανα!
Ύστερα από 6μηνη αποχή, επέστρεψα στην ενεργό δράση και αντί να ξεκινήσω την δεύτερη ιστορική περίοδο blogαρίσματος με ένα ποίημα (ναι, όπως θα αντιληφθήκατε ήδη οι διορατικότεροι εξ υμών ακολουθεί κακο-ποίηση), χρησιμοποίησα το ευτελές λογοτεχνικό είδος του «ελαφρού χρονογραφήματος» και μάλιστα με politically incorrect τίτλο (ξανά). Φτου μου, ζητώ συγνώμη.

Προς εξιλέωση, ακολουθεί ποίημα-Θαύμα, μοντέρνο μετα-κουλτουριάρικο, χωρίς ομοιοκαταληξίες, μέτρα και άλλους τέτοιους αναχρονισμούς…



Το Θαύμα

Ακραία κερικά φαινόμενα,
στις Εκκλησιές, στα μανουάλια
Dealers με ράσα, pushάρουνε μύρο,
Σε ενέσιμη μορφή.
Παναγία-πρεζόνι που κλαίει,
Όταν πάρει την δόση της…

Γιατί γλυκιά μου το πίνεις, αφού σε χαλάει;


Εμείς δεν ανησυχούμε αγάπη μου,
Το δικό μας ναρκωτικό,
έχει τηλεκοντρόλ.
Δεν έχουμε ανάγκη
κανένα πούστη dealer

Μόνο μη μας κοπεί το ρεύμα…

Πούστη Ευαγγελάτε…

Τις προάλλες η πεθερά μου πέρασε (για τέταρτη φορά) κλιμακτήριο… Αυτή η φορά θα πρέπει να είναι και η τελευταία, διότι, όπως έγινε ευρέως γνωστό στην οικογένεια, κατά την τελευταία της (κυριολεκτικά) περίοδο εξήχθησαν απίστευτες ποσότητες αίματος με αποτέλεσμα το εσώρουχό της να καταστεί αδύνατο καθαρισμού, οπότε η πεθερά μου θα πρέπει να το πέταξε σε παρακείμενο της πολυκατοικίας της κάδο σκουπιδιών. Απέναντι από αυτόν τον κάδο βρίσκεται επιχείρηση στρωματοποιίας, η οποία έγινε πρόσφατα γνωστή για δύο λόγους. Πρώτον διότι η εν λόγω στρωματοποιία προμηθεύεται της πρώτες ύλες της από ρακοσυλλέκτες και δεύτερον διότι προμηθεύει γνωστή εταιρεία στρωμάτων από την οποία προμηθεύτηκα και εγώ το καινούργιο μου στρώμα την προηγούμενη Δευτέρα. Σήμερα είναι Σάββατο και έχω τρεις νύχτες τώρα που δεν έχω κλείσει μάτι…

Κίτρινος Τύπος – Μαθηματικά: 1-0

Διαβάζω τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων: «Νίκη Νικολαϊδη», «Κυρίαρχος ο Ντέμης», «Στρατάρχης Ντέμης» και άλλες παπαριές και λέω «ωραία, κοίτα που το Αεκάκι θα φτιάξει σοβαρό γήπεδο τελικά με μαγαζιά κλπ, και θα ξεμπλέξει και από τα καρκινώματα των ΜελισανίδοΤροχανοΓρανίτσιδων». Ακολούθως πάω να δω τα αποτελέσματα των εκλογών και των εδρών και τι βλέπω: Ντέμης 6, Μελισανίδης 5, Γρανίτσας 2, Ανεξάρτητος 1 (έχει δηλώσει στήριξη Μελισανίδη), Ανεξάρτητος 1 (εχεί δηλώσει υπέρ του γηπέδου στην Ν. Φιλαδέλφια). Οπότε; Γήπεδο εκτός Ν.Φ. = 6, γήπεδο στην Ν.Φ. =9. Και ο Κίτρινος Τύπος πανηγυρίζει υπέρ του Ντέμη… Βρε μπας και η Πασχαλίδου είναι ΑΕΚ;


Α! Και να μη ξεχάσω να κάνω ιδιαίτερη μνεία στο ...έγκυρο (μη ξεράσω) in.gr «Απόλυτο αφεντικό της ΑΕΚ από τα ξημερώματα της Τρίτης ο Ντέμης Νικολαΐδης» και στην ακόμη πιο έγκυρη (ξέρασα) Ελευθεροτυπία «Θρίαμβος Ντέμη»…

Περιμένοντας τους Βαρβάρους

Ωραίοι ως Γάλλοι είπαν το δικό τους ΟΧΙ στον παγκοσμιοποιημένο αμερικανοδηγούμενο νεοφιλελευθερισμό της ενωμένης προσπάθειας κατάλυσης των κεκτημένων δικαιωμάτων, αναβάλλοντας έτσι (έστω και για λίγο), την αναπόφευκτη σκλαβοποίηση των ευρωκακομοίρηδων ευρωεργαζόμενων. Η κουτοπόνηρη (σχεδόν ελληνική) προσπάθεια των Ευρωσυνταγματαρχών να δημιουργήσουν ένα νέο Μάη (του 2005) πάνω από τον Μάη του ’68, γύρισε μπούμερανκ κτυπώντας τα τεχνοκρατικά κεφάλια τους ακριβώς πάνω στο σημείο που καταλήγει ο ήδη αρρωστημένος τους νωτιαίος μυελός, σκορπώντας καρκινικά κύτταρα υπαρκτού καπιταλισμού σε όλο τους το ευρωσώμα. Σειρά τώρα έχει η Ολλανδία, η χώρα που έχει να χάσει τα περισσότερα από μια ενδεχόμενη αποδοχή του ευρωσυντάγματος, και αναμένεται από εκεί μια νέα, ακόμα δυνατότερη σφαλιάρα.


Στην Ελλάδα φυσικά δεν είναι ανάγκη καν να γίνει δημοψήφισμα. Ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης έχουν ήδη κατεβάσει τα παντελονάκια τους περιμένοντας το αναπόφευκτο ευρωπέος. Κοντά είναι η μέρα που όλοι εμείς, συγκεντρωμένοι στην πλατεία ΕυρωΣυντάγματος, έξω από την πρώην Βουλή των Ελλήνων, θα περιμένουμε με ανοιχτά τα χέρια (και τα πόδια), τα ξερο-κόμματά μας, να μας αναγγείλουν τα νέα μέτρα που (μας) πήραν οι Πολυεθνικές κυβερνήσεις. Εκεί θα μας ανακοινώσουν μεγαλόψυχα, πως αν μείνουμε ήσυχοι στο ευρωγκέτο μας και δεν προκαλούμε ταραχές, μπορεί και να μας αφήσουν να δουλεύουμε 23 ώρες το 24ωρο μέχρι να πεθάνουμε.

Μερικές ιδέες για επόμενα posts στο e-rooster blog

Το 8ωρο του τρόμου
-βυθίζει στα χρέη τις πολυεθνικές και τις επενδύσεις τους-
(με στοιχεία πάντα έτσι; Κάτσε να δω στον εκόνομιστ… Α! νάτο: Αν οι εργαζόμενοι δούλευαν 16 ώρες τότε τα κέρδη για τις εταιρείες θα ήταν διπλάσια! Wow!)


Παγκόσμια κρίση από την επανάσταση των μαύρων
-oι μαύροι της Αφρικής αρνούνται να δώσουν προς εκμετάλλευση σε ολλανδική πολυεθνική το νεοανακαλυφθέν ορυχείο διαμαντιών στην Άνω Μπανανία (η Ελλάδα είναι η Κάτω Μπανανία για να μην μπερδεύεστε). Οι βρωμοεπαναστάτες Ανωμπανανιανοί υποστηρίζουν πως αν εκμεταλλευόντουσαν οι ίδιοι τον ορυκτό τους πλούτο τα τελευταία 500 χρόνια, θα είχαν βιοτικό επίπεδο ανώτερο του Βελγίου. Η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ απείλησαν τον αρχηγό των επαναστατών Φερτεπίσωτα Διαμαντιαρέ με αντίποινα. Υπενθυμίζεται πως η απώλεια του συγκεκριμένου ορυχείου από την εν λόγω πολυεθνική θα προκαλέσει μείωση των καθαρών της κερδών της τάξης του 0,00000000000000000000000002% με αποτέλεσμα την μείωση των επενδύσεων της εταιρείας κατά 65% και την απόλυση 2.500 χιλιάδων υπαλλήλων της, ενώ παράλληλα η εταιρεία θα αναγκαστεί να διακόψει το φιλανθρωπικό της έργο (δηλ θα πει στο θυρωρό της που δίνει κάθε Χριστούγεννα 20 € στους γιατρούς χωρίς σύνορα, να μη δώσει φράγκο).-


Μείωση του μέσου όρου ζωής
-επειδή η περαιτέρω αύξηση του κατώτατου ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, κρίνεται πλέον ασύμφορη και αντιπαραγωγική, το ΔΝΤ αποφάσισε την σταδιακή μείωση του μέσου όρου ζωής στους εργαζόμενους. Ύστερα από αυτό αποφασίστηκε να θανατωθούν όλοι όσοι υπερβαίνουν το 65ο έτος της ηλικίας τους. Σε αναγνώριση της θυσίας τους αποφασίστηκε μέρος των χρημάτων τα οποία θα εξοικονομηθούν να διατεθούν για την ανέγερση πινακίδων στην είσοδο των πολυεθνικών με την επιγραφή: Για τις επενδύσεις ρε γαμώτο.-

Λίγο πιο μακριά, λίγο πιο κοντά...

Χαιρετίζω την φιλελεύθερη Blogoσφαιρα…

Είμαστε όλοι έτοιμοι; Έχουμε όλοι προμηθευτεί Υστερικές Αντιδράσεις και Χαρτοσακούλες; Τις επιστημονικές μας έρευνες τις φέραμε μαζί μας; Θέλω να δω ιδιαίτερα εκείνη την έρευνα που αναλύει την ομοφυλοφιλία στην Φύση παρακαλώ. Από τα 100 τρισεκατομμύρια διαφορετικά είδη παρουσιάζει 6 που δείχνουν να εμφανίζουν ένα μικρό ποσοστό ομοφυλοφιλίας. Κι αν έχετε κάποια έρευνα που να λέει πως υπάρχει κάποιο είδος που παρουσιάζει +50% ομοφυλοφιλία (και δεν έχει ακόμα εξαφανιστεί), ω! αυτό θα ήταν θαυμάσιο!

Λοιπόν Ξεκινάω:


Η ομοφυλοφιλία είναι μια μορφή σεξουαλικής διαστροφής.-

Υπάρχουν κι άλλες μορφές σεξουαλικών διαστροφών.-

Σχεδόν το 100% των ανθρώπων έχουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό μία ή παραπάνω από αυτές τις διαστροφές.-

Ο καθένας μπορεί να έχει όποιο τρόπο σεξουαλικής ικανοποίησης θέλει αρκεί να σέβεται και την επιθυμία του άλλου.-

ΟΛΟΙ οι άνθρωποι με ΟΛΕΣ τις διαστροφές τους έχουν ΤΑ ΙΔΙΑ ανθρώπινα δικαιώματα και υποχρεώσεις.-

ΚΑΜΙΑ ομάδα ατόμων οποιασδήποτε κατηγορίας διαστροφών δεν χρειάζεται να έχει ιδιαίτερα δικαιώματα. Καλύπτονται όλοι από το παραπάνω.-

Και ολοκληρώνω διαφωνώντας κάθετα οριζόντια διαγώνια και πλάγια με την υιοθεσία παιδιών από gay ζευγάρια..-


Πουθενά και ποτέ δεν είπα πως σιχαίνομαι τους ομοφυλόφιλους. Πουθενά και ποτέ δεν είπα ότι τους αρνούμαι τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Πουθενά δεν είπα ότι με ενδιαφέρει τι κάνει ο κάθε άνθρωπος στο κρεβάτι του.

Ναι. Σατίρισα την προσπάθειά τους να μετατρέψουν μια σεξουαλική διαστροφή σε τρόπο ζωής και στην συνέχεια σε κοινωνικό κίνημα. Χλεύασα τις (παράλογες έως εξοργιστικές κατά την άποψή μου) απαιτήσεις τους από το κοινωνικό σύνολο (ειδική αναφορά τους σε νομοθετικές διατάξεις, υιοθεσία παιδιών κλπ). Στην δική μου λογική οι ομοφυλόφιλοι είναι κανονικοί άνθρωποι όπως όλοι οι άλλοι οι οποίοι χαίρονται με τον τρόπο που τους αρέσει την σεξουαλικότητά τους. Δεν ανήκουν σε καμία κατηγορία ατόμων με ειδικές ανάγκες, με αναπηρίες κλπ. δηλαδή κατηγορία τέτοια που θα ήταν ανήθικο να σατιρίσεις. Άρα, αδυνατώ να κατανοήσω γιατί αντιδρούν ως τέτοια στην σάτιρα. Ειλικρινά, δεν το ήξερα πως οι ομοφυλόφιλοι είναι υπεράνω σάτιρας και κριτικής.

Μετά τιμής,
Ο Ταλιμπάν της blogόσφαιράς σας.-

Σε τί κόσμο θα φέρω το παιδί μου Νο 4: Η επίθεση των κλώνων

Αλλο ένα comment που αν και από anonymous αποστολέα και στα γκρικλις νομίζω πως αξίζει να γίνει post. Παρακαλώ την αξιότιμη και πάντα φιλελεύθερη blogoσφαιρα να μου συγχωρήσει το anfair.

(συγνώμη και για τα greeglish, μπορεί ο άνθρωπος να μπήκε από το εξωτερικό...)

Anonymous γράφει...
Esi kai ta karatzaferika epixeirimata sou (autifilofiloi!) eisaste gia gelia . Oute o Pswmiadis sta kalitera tou. I "diastrofi" tis omofilofilias afora dio an8rwpous, oxi enan an8rwpo ki ena auti ì enan an8rwpo kai mia katsika (kai mono autoi oi sineirmoi sou otan milas gia omofilofilia deixnei kai ton va8mo katanaoisis tou 8ematos apo merous sou, as einai). Opoios zitaei gamo metaksi omofilofilwn den to kanei gia na nti8ei nifoula kai na mpei se ekklisia meta mousikis kai organwn, auta na ta kratiseis kai na ta xairesai, w tis fisews aglaisma, ellina eterofilofile, or8odokse kai trixwte, andra ali8ine. "Poustaras" filos mou i8ele na dei tin "poustara" ton gkomeno tou, diwgmeno apo tin agia tou oikogeneia, se nosokomeio opou pe8aine kai den mporouse giati oi nomoi epitrepoun tis episkepseis mono se siggeneis -to aima nero den ginetai kai alles tetoies saxles- ì tin ... nomimi sizigo tou. Otan i "poustara" pe8ane o,ti dimiourgisan se dekapente xronia siniparksis pairnousan automata stous kontinoterous siggeneis, mpampa mama kai adelfia, kai as ton eixan ksegrapsei. Panw apo ola i oikogeneia , file mou maxalomagka.Kai vevaia fainetai o va8mos politismou mias xwras apo tin stasi tis apenanti KAI stous omofilofilous. Alla esi eisai stin kori8i tis piramidas, endokse ragia, kai ta vlepeis ola af'ipsilou.
Mia "poustara"

Bliax γράφει...
Αγαπητή Anonymous "poystara"...

Γράφεις:

Esi kai ta karatzaferika epixeirimata sou (autifilofiloi!) eisaste gia gelia

Το ξέρω, χαίρομαι που γέλασες κι εσύ,


I "diastrofi" tis omofilofilias afora dio an8rwpous, oxi enan an8rwpo ki ena auti ì enan an8rwpo kai mia katsika

Αρα είσαι υπέρ των δικαιωμάτων ΔΥΟ ανθρώπων και όχι ενός... Η' αρνείσαι σε όλες τις άλλες ιδιαιτερότητες τα δικαιώματά τους και κρατάς για την δική σου Υπεριδιαιτερότητα και μόνο, το δικαίωμα να έχει δικαιώματα... και μάλιστα αναφέρεσαι στις υπόλοιπες ιδιαιτερότητες με τόσο υποτιμητικό ύφος και τρόπο...


Opoios zitaei gamo metaksi omofilofilwn den to kanei gia na nti8ei nifoula kai na mpei se ekklisia meta mousikis kai organwn, auta na ta kratiseis kai na ta xairesai, w tis fisews aglaisma, ellina eterofilofile, or8odokse kai trixwte, andra ali8ine.

Δεν έγραψα ποτέ κάτι τέτοιο, μάλλον με μπερδεύεις με κάποιον άλλο... Δεν πειραζει, ακόμα κι εσύ μπορεί να κάνεις κάποιο λάθος...
(δεν είμαι ορθόδοξος και ούτε ιδιαίτερα τριχωτός...)


"Poustaras" filos mou i8ele na dei tin "poustara" ton gkomeno tou, diwgmeno apo tin agia tou oikogeneia, se nosokomeio opou pe8aine kai den mporouse giati oi nomoi epitrepoun tis episkepseis mono se siggeneis -to aima nero den ginetai kai alles tetoies saxles- ì tin ... nomimi sizigo tou. Otan i "poustara" pe8ane o,ti dimiourgisan se dekapente xronia siniparksis pairnousan automata stous kontinoterous siggeneis, mpampa mama kai adelfia, kai as ton eixan ksegrapsei. Panw apo ola i oikogeneia , file mou maxalomagka.

Λυπάμαι για τους φίλους σου αλλά αυτά είναι αποτελέσματα προσωπικών τους επιλογών. Οι συνέπειες των πράξεων του κάθε ανθρώπου δεν μπορούν να εξετάζονται μετά το αποτέλεσμά τους αλλά από τις αρχικές τους επιλογές. Οταν ακολουθείς ένα δρόμο στρωμένο με αγκάθια δεν μπορεί παρά να ματώσεις τα πόδια σου τελικά...

Όσο για τους χαρακτηρισμούς σου και όλα τα υπόλοιπα δείχνουν απλά ότι ΕΣΥ είσαι αυτός που de facto κατηγοριοποιείς τους άλλους. Αυτό είναι η απόλυτη μορφή ρατσισμού.



Παρά την σκυλίσια λύσσα σας εναντίων τους, εγώ ως γνήσιος ιδεολόγος ακτιβιστής θα συνεχίσω τον αγώνα ενάντια στην καταπίεση των δικαιωμάτων όλων των ποδολάγνων, των γλυφομασχαλιστών και των ζοώφιλων αυτού του κόσμου καθώς και κάθε άλλης μειονότητας που ψάχνει την σεξουαλική της ολοκλήρωση με εναλλακτικούς τρόπους. Θα έρθει η άγια εκεινη ημέρα που θα έχουν κι αυτοί τα ίδια δικαιώματα με τους ομοφυλόφιλους και τότε η ζωή μας θα είναι πραγματικός παράδεισος...

Η πιο έγκυρη επιστημονική έρευνα που έγινε ποτέ...

Η μητέρα μου πέθανε πριν από 8 χρόνια. Θυμάμαι, μέχρι τα 6 μου σχεδόν κάθε βράδυ πριν πάω για ύπνο, η αγαπημένη μου συνήθεια ήταν να πηγαίνω στο κρεβάτι της και να χώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα, όσο πιο βαθιά μπορούσα μέσα στην αγκαλιά της.


Εκεί, γέμιζα με την γυναικεία της μυρωδιά, βυθιζόμουν στο απαλό της δέρμα, απολάμβανα το χάδι της στο μάγουλό μου, στα μαλλιά μου...

Τρισεκατομύρια μικρομόρια ζεστασιάς, μυρωδιάς, συναισθημάτων, που καμιά τεχνολογία, κανένα πανεπστήμιο και καμιά επιστημονική έρευνα δεν θα μετρήσουν ποτέ, διαπότιζαν το κορμί και το μυαλό μου, κολούσαν πάνω στους νευρώνες του εγκεφάλου μου, κυκλοφορούσαν μέσα στο αίμα της καρδιάς μου και προσέθεταν λίγη ακόμα αύρα στην ψυχή μου.

Μερικά χρόνια μετά, όταν βρέθηκα σε μία άλλη γυναικεία αγκαλιά, οι ίδιες μνήμες, οι ίδιες μυρωδιές, τα ίδια συναισθήματα, η ίδια ζεστασιά ξύπνησαν μέσα μου και μεταμορφώθηκαν σε αγάπη.


Αυτό είναι που δεν θα νοιώσει ποτέ ένα παιδί υιοθετημένο από δύο gay γονείς.

Δεν έχω ιδέα που σταματάνε επιτέλους τα "δικαιώματα των ομοφυλοφίλων".
Ξέρω όμως πως τα δικαιώματα ΟΛΩΝ σταματάνε εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των παιδιών.-

Καλό Σαββατοκύριακο.

Σε τί κόσμο θα φέρω το παιδί μου Νο 3: Η φασισταρία αντεπιτίθεται

Επειδή τα αυτονόητα μερικές φορές (και ειδικά όταν είναι ενοχλητικά) δεν θα πρέπει να υπονοούνται άλλα να επεξηγούνται και επειδή η ευγενής κοινότητα των ομοφυλοφίλων δεν σηκώνει αστειάκια με τα ανθρώπινα δικαιώματα και επειδή ορισμένοι έχουν αλλοιώσει ήδη και την ουσία αλλά και το πνεύμα του κειμένου μου … (ο S G ας πούμε έγραψε στο blog του πως χαρακτήρισα την ομοφυλοφιλία «αρρώστια». Δεν προκύπτει. Ο Jim_Hellas μου γράφει πως έγραψα ότι σιχαίνομαι τους ομοφυλόφιλους. Δεν προκύπτει. Πως σιχαίνομαι τους ομοφυλόφιλους. Δεν προκύπτει.Ο Konfet σε σχόλιό του στον S G κατάλαβε από αυτά που γράφω πως διαφωνώ με το δικαίωμα των ομοφυλοφίλων να κάνουν ότι θέλουν στο κρεβάτι τους και ένας θεός μόνο ξέρει τι άλλο έχει γραφτεί το οποίο θα με παρουσιάζει ως φασιστικό γουρούνι Κλπ.)… επειδή έχουν λοιπόν συμβεί όλα αυτά τα ωραία παραπάνω, λέω να δοκιμάσω για μια ακόμα φορά να εξηγήσω την άποψή μου, γιατί υπάρχει και ο κίνδυνος να πλακώσουν τα πραγματικά φασιστόμουτρα, να αρχίζουν να με υποστηρίζουν, να καταλάβουμε το κράτος, και να βρεθώ δικτάτορας από τη μια μέρα στην άλλη με ολόκληρο στρατό μελανοχιτώνων από κάτω μου να οργανώνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης αφτόφιλων…

Οπότε παραθέτω εδώ την απάντησή μου στο σχόλιο του J95…

Αν και το κείμενό μου είναι σατυρικό, αυτό δεν σημαίνει πως δεν κρύβει μια μεγάλη δόση αλήθειας μέσα του. Το κείμενο μου δεν ασχολείται με τους γάμους των ομοφυλοφίλων. Είναι πολύ γενικότερο και μιλάει για τα «δικαιώματα των ομοφυλοφίλων». Σε παρακαλώ να κάνεις μια μικρή έρευνα στο Ιντερνετ για να καταλάβεις που αναφέρομαι. Να σου παραθέσω μόνο ένα μικρό απόσπασμα από το site saphogr:

«Δεν υπάρχουν νόμοι κατά της ομοφυλοφιλίας, αλλά δεν υπάρχουν ούτε νόμοι που να προστατεύουν τους ομοφυλόφιλους από κάθε είδους διακρίσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά».

Και λίγο παρακάτω:

«Ακόμα, στους ελληνικούς νόμους δε αναφέρονται πουθενά οι λεσβίες, κι αυτό σημαίνει ότι δεν προστατεύονται από κανένα νόμο!»

Δηλαδή ζητάνε να αντιμετωπιστεί η τυχόν κοινωνική κατακραυγή της ιδιαιτερότητάς τους με νομοθέτηση η οποία προφανώς θα λέει περίπου: Απαγορεύεται να αποκαλείτε με χυδαίους χαρακτηρισμούς τους ομοφυλόφιλους, να τους απολύετε επειδή είναι ομοφυλόφιλοι κλπ. οτιδήποτε δηλαδή είναι έτσι κι αλλιώς (ή θα έπρεπε να είναι) αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα. Δηλαδή (να το ξαναπώ μπας και το καταλάβουν και οι άλλοι), ζητούν να λυθεί ένα κοινωνικό πρόβλημα αντιμετώπισης του σεξουαλικού τους προσανατολισμού με νομικό τρόπο αναφέροντας ΕΙΔΙΚΑ αυτή την ομάδα ατόμων. Εγω λέω ότι είναι ΗΔΗ συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα ΟΛΩΝ των ανθρώπων να μην υφίστανται διακρίσεις κανενός είδους. Προς τι η εξειδίκευση; Και ο.κ. αν είναι απαραίτητη η εξειδίκευση τότε γιατί να μην υπάρξει και μια για κάθε άλλη ομάδα με ιδιαίτερο σεξουαλικό προσανατολισμό; Πιστεύεις ότι κάποιος που θα είχε ενδεχομένως κάνει …πλαστική στο αυτί του δεν θα γνώριζε κοινωνική κατακραυγή και διακρίσεις; Οπότε με την ίδια λογική πρέπει να θεσπιστεί νόμος που να αναφέρει σαφώς πως απαγορεύονται οι διακρίσεις ενάντια στους …αφτόφιλους… Υπερβολικό ναι αλλά δείχνει το μέγεθος της παράνοιας κατά την γνώμη μου.

Τώρα όλα τα άλλα είναι μάλλον αποτέλεσμα του εκνευρισμού από το ύφος της γραφής μου και από την λέξη «πουστάρα» που μάλλον ερεθίζει υπερβολικά…
Αυτά…

Σε τί κόσμο θα φέρω το παιδί μου Νο 2: Η επιστολή

Θύελλα αντιδράσεων προκάλεσε το χθεσινό άρθρο του BliaxBlog σχετικά με τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Το συγκεκριμένο Blog, γνωστό για την φασίζουσα αν όχι φασιστική του νοοτροπία, το προκλητικό του ύφος και τα συκοφαντικά του δημοσιεύματα, προκάλεσε για μια ακόμα φορά το κοινό αίσθημα. Χιλιάδες επιστολές διαμαρτυρίας έχουν κατακλύσει τα γραφεία του Blog, την ίδια ώρα που «σεξουαλικά πεφωτισμένα άτομα εναλλακτικών τρόπων αναζήτησης της πνευματικής ανάπτυξης και ισορροπίας», τα οποία το εν λόγω Blog τα χαρακτηρίζει ως «πουστάρες του κερατά», ετοιμάζονται να προβούν σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του Blog.

Για την πλήρη ενημέρωση των αναγνωστών μας παραθέτουμε την πιο χαρακτηριστική από αυτές τις επιστολές, καθώς και την απάντηση του Blog.

Ο jim_hellas γράφει...
Αναμένω να με αποκαλέσεις πουστάρα του κερατά, αλλά δεν με νοιάζει... Εντάξει, όλοι σας (εννοώ εσείς που είστε υπεράνω των "ανώμαλων" ομοφυλόφυλων") δεν γουστάρετε αυτά τα άτομα γιατί τον παίρνουν από κάπου.

Εσένα προσωπικά δεν μπορώ να σε αποκαλέσω έτσι γιατί σύμφωνα με τα λεγόμενα σου στο Blog σου, δεν θα πρέπει να βιαστώ και να σε αποκαλέσω έτσι. Οπότε, κρατιέμαι:)..


1) Πρόβλημά τους από που τον παίρνουν.
2) Αν τους σιχαίνεσαι, απλά μην ασχολείσαι μαζί τους.
3) ψάξε γιατί τους σιχαίνεσαι, υπάρχει κάτι πίσω από αυτό; Λέω εγώ...

1) Σαφέστατα.
2) Δεν προκύπτει. Παρακαλώ ξαναδιάβασε το κείμενό μου. Πουθενά δεν λέω ότι τους σιχαίνομαι, ούτε τους ομοφυλόφιλους, ούτε καμία άλλη κατηγορία ανθρώπων με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες. Ισα-ισα στην απάντησή μου στον Vague Tourist αναφέρω πως όλοι λίγο-πολύ έχουμε κάποια από δαύτες. (Για να είμαι ειλικρινής σιχαίνομαι λίγο τους κοπρολάγνους, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος ε;..)
3) Δεν προκύπτει. Δες το 2). (Είσαι σίγουρος πως δεν πρέπει να βιαστώ να σε χαρακτηρίσω; Γιατί αυτά τα επιχειρηματάκια συνήθως εμφανίζονται σε πολύ προχωρημένα στάδια ομοφυλοφιλίας. Λέω εγώ…)

Έπειτα, τα άτομα αυτά δεν ζητάνε η κοινωνία να ασχοληθεί μαζί τους σε σχέση με το να διαδώσουν την ιδιαιτερότητά τους, αλλά για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Επομένως τα όσα λες περι αυτιών και διαστροφές είναι κουραφέξαλα.

Κατά την ταπεινή μου άποψη μόνο αυτή τη παράγραφο θα έπρεπε να γράψεις (επί της ουσίας εννοώ, γιατί κατά τα άλλα μπορείς να γράψεις ό,τι γουστάρεις κι αγαπάς ...). Εδώ βρίσκεται και η βασική μας διαφωνία. Εσύ θεωρείς πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι διαστροφή. Εγώ θεωρώ πως είναι. Αλλά στην συλλογιστική του κειμένου μου δεν έχει σημασία ποιος από τους δυό μας έχει δίκιο. Αν η ομοφυλοφιλία δεν είναι διαστροφή τότε και κανένας άλλος τρόπος εναλλακτικής σεξουαλικής δραστηριότητας δεν είναι διαστροφή, άρα και οι ποδολάγνοι και οι γλυφομασχαλιστές θα πρέπει να έχουν τα ίδια, νόμιμα κατοχυρωμένα, δικαιώματα, άρα έχουν και αυτοί το δικαίωμα να ζητήσουν από την κοινωνία να ασχοληθεί μαζί τους για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Αν, από την άλλη, έχω δίκιο εγώ, τότε πιστεύω πως καμία ομάδα ατόμων δεν θα έπρεπε να έχει ιδιαίτερα δικαιώματα μόνο και μόνο επειδή έχουν εναλλακτικό σεξουαλικό προσδιορισμό. Αυτά ακριβώς ανέφερα στο χθεσινό κείμενο. Διαφωνώ κάθετα οριζόντια και διαγώνια μαζί σου στο ότι δεν διαδίδουν την ιδιαιτερότητά τους. Η εντύπωσή μου είναι πως όχι απλά την διαδίδουν αλλά την διαλαλούν και την διαφημίζουν με κάθε ευκαιρία. (Και φυσικά δεν μιλώ για τον απλό γκέϊ και την απλή γκέϊσα, αλλά για τους …παραθυρόφιλους ομοφυλόφιλους.)


Γιατί ρε φίλε να μην μπορεί να πιάσει δουλειά σε ένα σχολείο ένας που δηλώνει ομοφυλόφιλος; Θα μάθει στο παιδί σου πως τον παίρνει; Λάθος! Εσύ θα του μάθεις πως να τον δίνει, δίχως να του μάθεις τίποτα άλλο σε ιδιαίτερο βάθος όπως το 99% των Ελλήνων. Σεξ = ηδονή με μια γυναίκα, έτσι; Λάθος. Σεξ = πνευματική ανάπτυξη και ισορροπία. Εσύ του μαθαίνεις τα πάντα λάθος γύρω από το λανθασμένο σεξ. Τον ομοφυλόφιλο ούτε καν τον νοιάζει αν εσύ το κάνεις με τη γυναίκα σου, με τον κουμπάρο σου, με μια κατσίκα ή με μια καρέκλα. Πρόβλημά σου.


Πότε είπα εγώ να μη πιάσει δουλειά σε ένα σχολείο ένας που δηλώνει ομοφυλόφιλος;!! Να πιάσει και να παραπιάσει, όπως ακριβώς και ένας ποδολάγνος, ένας γλυφομασχαλιστής, ένας οτιδήποτε. (Εξαιρούνται οι παιδεραστές :)
Δεν ξέρω αν είναι λάθος η πνευματική ανάπτυξη και ισορροπία να προέρχεται από το σεξ με μία γυναίκα, αλλά αυτό που λες παρακάτω πραγματικά μου άνοιξε νέους ορίζοντες. Όχι τόσο για τον 65χρονο Κύπριο επιχειρηματία κουμπάρο μου, ούτε για την βρωμερή κατσίκα (που ούτε να την φάω καν δεν μπορώ), αλλά αυτό με την καρέκλα πραγματικά αρχίζω να το σκέφτομαι σοβαρά. Αν ήξερες τι άβολες και σκληρές καρέκλες έχει πάρει η γυναίκα μου για την κουζίνα θα καταλάβαινες… Αλλά ναι έχεις δίκιο αυτά δεν ενδιαφέρουν τον ομοφυλόφιλο. Πρόβλημά μου είναι…


Αλλά από τη στιγμή που τον περιθωριοποιείς, που δεν του δίνεις το δικαίωμα να ζήσει όπως ένας καθημερινός συνάνθρωπός σου, τότε καλά κάνει και μπλέκεται κ σου πετάει την ιδιαιτερότητά του στα μούτρα σου για να ξυπνήσεις.

Κι εγώ που νόμιζα πως δεν διαδίδει την ιδιαιτερότητά του. Ασε που νόμιζα ότι δεν ήταν κάν ιδιαιτερότητα…

Και αν θες να μάθεις την άποψή μου περι γάμου των ομοφυλόφυλων, είμαι της άποψης πως δεν πρέπει να παντρεύονται γιατί ο γάμος είναι ένα από τα βασικά μυστήρια της εκκλησίας και είναι καθιερωμένος μόνο μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Αλλά ένα χαρτάκι από το δημαρχείο μπορούνε να το βγάλουνε που να δηλώνουν ζεύγος. Και σκασίλα τους αν μερικοί βγάζετε σπυριά από το κακό σας, μόλις δείτε κάτι το διαφορετικό. Πρέπει επιτέλους να ανοίξετε το μυαλό σας και να δέιτε πως είναι η πραγματική κοινωνία εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια τώρα και να μάθετε πως μπορεί να βρει την υγειά της... Φυσιολογικό και μη φυσιολογικό δεν υπάρχει, εκτός βέβαια και αν έχεις έναν ορισμό...

Σεβαστή η γνώμη σου περί του γάμου των ομοφυλοφίλων. Διαφωνώ πλήρως. Πιστεύω πως δεν θα πρέπει να ασχοληθεί η κοινωνία μας με το να νομοθετήσει δικαιώματα για καμία ομάδα ατόμων με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες. Και διαφωνώ με όλη την δύναμη της ψυχής μου στο «δικαίωμα» των ομοφυλοφίλων να υιοθετούν και να μεγαλώνουν παιδιά.- Εκεί ναι, έχεις δίκιο, βγάζω σπυράκια!
Η πραγματική κοινωνία, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια τώρα, ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ… Κάποτε ήταν κοινή πρακτική και ο βιασμός και η παιδεραστία και άλλα σεξουαλικά εγκλήματα. Το ότι κάποτε ήταν κοινή πρακτική και η σεξουαλική διαστροφή της ομοφυλοφιλίας δεν σημαίνει πως θα πρέπει να συνεχίσει να είναι, να διαφημίζεται, να κατοχυρώνεται νομικά και να διογκώνεται….

Συγνώμη αν φάνηκα κάπως απότομος, απλά γράφεις με ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο και εκνευρίστηκα λίγο. Δεν είχα σκοπό να φανώ και εγώ απότομος και απόλυτος. Είμαι πάντα ανοιχτός για συζήτηση.


Συγνώμη για τις λέξεις που χρησιμοποίησα στο χθεσινό μου άρθρο (πουστάρα κλπ.) και για τον ιδιαίτερα επιθετικό μου τρόπο γραφής. Δικαιολογώ απόλυτα τον εκνευρισμό σου και κατανοώ πως δεν είσαι υποχρεωμένος να έχεις την ίδια αίσθηση του χιούμορ με μένα. Χαίρομαι κι εγώ να συζητάω για οτιδήποτε με οποιονδήποτε.

Καλή σου μέρα και καλή συνέχεια με το blog σου.

Καλή σου μέρα και καλή συνέχεια με το blog σου και την ζωή σου γενικά.

Σε τι κόσμο θα φέρω το παιδί μου;

Το επίπεδο του πολιτισμού της εκάστοτε κοινωνίας μετριέται πάντα σύμφωνα με την επιθυμία του κάθε μαλάκα, που όταν του δίνεται βήμα, πετάει την παπαριά του κι όποιον πάρει ο χάρος.

Πετάγεται ο τάδε πρόεδρος του συλλόγου παρτουζιάρηδων ομοφυλοφίλων και λέει: Το επίπεδο του πολιτισμού της εκάστοτε κοινωνίας μετριέται από το βαθμό αποδοχής που δείχνει η κοινωνία αυτή στους ομοφυλόφιλους. Ρε άντε γαμήσου μωρή πουστάρα… Δηλαδή επειδή εσύ αποφάσισες πως γουστάρεις να τον παίρνεις από τον κώλο, θα πρέπει εγώ να σε αποδεχτώ; Να αποδεχτώ τι; Δηλαδή αν μια ομάδα ατόμων τρελαθεί και γουστάρει να τον παίρνει από τ’ αφτιά τι θα πρέπει να γίνει;


Όχι μη γελάτε. Δεν είναι γελοίο, ούτε είμαι υπερβολικός. Είναι το ίδιο πράγμα. Ας υποθέσουμε ότι ιδρύεται ένας Σύλλογος Ατόμων Που Τον Παίρνουν Απ΄ τα Αφτιά. Βγαίνει λοιπόν ο Πρόεδρός τους στην τηλεόραση και μας δείχνει το αριστερό του αυτί, όπου έχει κάνει πλαστική και το έχει κάνει σαν γυναικείο μόριο. Μας διαφημίζει τα προτερήματα του να είσαι "αυτοεισπράκτωρας", μας περιγράφει πως όταν το έκανε για πρώτη φορά από εκεί «την καρακαταάκουσε», μας μιλάει για την ηδονή που νοιώθει κάθε φορά που βλέπει ...μπατονέτες, την πρώτη φορά που έκανε «πλακοάφτι» κλπ…

Υστερα αφού …αφτομαλακίζεται “on air” βάζοντας στο αφτί του το νύχι από το μικρό του δαχτυλάκι, μας πληροφορεί πως το επίπεδο του πολιτισμού της εκάστοτε κοινωνίας μετριέται από το βαθμό αποδοχής που δείχνει η κοινωνία αυτή στους αυτοφυλόφιλους. Και απαιτεί από την κοινωνία μας να ασχοληθεί μαζί τους, να φτιάξει νόμους κατά των διακρίσεων ενάντια στους αφτοφυλόφιλους, να μπορούν οι αφτοφυλόφιλοι να παντρεύονται μεταξύ τους, να υιοθετούν παιδιά, να μη τους λένε κοροϊδευτικά «ηχολήπτες» και «hands free» κλπ…

Βρε δεν …απαφτονόμαστε όλοι μαζί παρέα λέω εγώ…

Φωτό: Αφτοπαρτουζιάρα εν δράσει. (Still capture από κλεμένο amature βίντεο που κυκλοφορεί στο internet)

p.s. Φανταστείτε όμως the marketing possibilities…: Ακουστικά με ροζ δανδελίτσα και τριανταφυλάκι, μπατονέτες σε σχήμα δονητή (ρεύματος-μπαταρίας), ειδικά μεταλλικά επιγλώσια για γλυφοάφτι, ο κατάλογος είναι ατελείωτος… Βρε μπας και συμφέρει τελικά;

Το ωραιότερο ποίημα που έγραψα ποτέ...

Θυμάσαι Συντροφούλα μου
Που κοιτάζαμε τον ουρανό την νύχτα
Και σου είχα πει πως μια μέρα
Όλα αυτά τ’ αστέρια
Θα γίνουν δικά μας;

Κοίτα τώρα:
Χιλιάδες αστέρια
Που σχηματίζουν
τον ομορφότερο γαλαξία του σύμπαντός μας.

Είδες Καρδούλα μου;Πάλι αλήθεια σου έλεγα!


Είναι μόνο 11 εκατοστά...
Είναι μόνο 3 μηνών (καλά, καλά Doctor: 12 εβδομάδων!)...
Συνελήφθη στις 14 Φεβρουαρίου 10.30 μ.μ.
Αναμένεται να αφιχθεί την 9η Νοεμβρίου 2005...
Είναι ...το παιδί μου!

Φτωχέ μου Bliax...

Διέκρινα μια οργή στο τελευταίο μου (χρονικά-μη χαίρεστε!) ποιητικό αριστούργημα.

Με κάνει και αναρωτιέμαι… γιατί; Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος… Ούτε το αντίθετο είμαι (που θα δικαιολογούσε και τους Φροϋδικούς που θα υποστηρίζανε πως είμαι ένα δειλό και πράο ανθρωπάκι που εκτονώνεται μέσω της ποίησης). Άρα; Τι φταίει; Γιατί τόσο μίσος; Bliaxuco γιατί μισείς τους πλούσιους; Μήπως τελικά είσαι αναρχοκουμούνι;

Υπάρχει ένα πρόβλημα όταν ο εαυτός σου σε ρωτάει κάτι.: Δεν μπορείς να τον αποφύγεις και να μην απαντήσεις… Υπάρχει και δεύτερο: Δεν μπορείς να του πεις ψέματα… Υπάρχει και τρίτο: Το γεγονός και μόνο της ερώτησης προδικάζει το 99% της απάντησης!!! (κάτι θα ξέρει ο εαυτός μου για να με ρωτάει). Οπότε μπλέξαμε…

Λοιπόν Bliaxuco γιατί μισείς τους πλούσιους;

Πρώτα από όλα, δεν μισώ τους πλούσιους. Ίσα-ίσα γουστάρω… Μισώ τους πολύ-πολύ-πολύ απίστευτα πλούσιους. Και δεν τους μισώ καν, τους σιχαίνομαι, τους απεχθάνομαι και τους λυπάμαι… Είναι άρρωστοι. Βαριά και αθεράπευτα άρρωστοι. Το ίδιο ακριβώς άρρωστοι όπως οι καρκινοπαθείς ή οι τρελοί, ή οι αλκοολικοί… Όταν κάποιος πίνει ένα ουισκάκι κάθε βράδυ, άντε δύο, άντε τρία, δεν πειράζει. Αν όμως πίνει 2 μπουκάλια κάθε βράδυ, υπάρχει πρόβλημα… Είναι αλκοολικός, είναι άρρωστος. Είναι επικίνδυνος για τους συνανθρώπους του, μπορεί να πιάσει το τιμόνι, μπορεί να δείρει τη γυναίκα του ή τα παιδιά του… Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κάνει κακό στους συνανθρώπους του. Η κοινωνία μας, λοιπόν, είτε τον βάζει στο περιθώριο, είτε (αν υπάρχει κάποια ελπίδα) τον κλείνει κάπου και προσπαθεί να τον θεραπεύσει…

Όταν κάποιος γίνεται πλούσιος, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Πρέπει να εξασφαλίσει τον εαυτό του, τα παιδιά του, τα παιδιά των παιδιών του αν μπορεί, να’χει τις πισινούλες του, τα ελικοπτεράκια του, να τρώει με χρυσά κουτάλια που έλεγε και η γιαγιά μου και όλα καλά. Όταν όμως φτάνει στο σημείο να έχει τόσο πλούτο που θα μπορεί να ζει και αυτός και 50 γενεές μετά από αυτόν μέσα στην απόλυτη χλιδή και αντί να κάτσει να τα χαρεί όλα αυτά, συνεχίζει να σκοτώνει, να δημιουργεί πολέμους, να καταστρέφει το περιβάλλον, να αφήνει άνεργους χιλιάδες ανθρώπους, να κάνει ολόκληρους λαούς να πεινάνε, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι άρρωστος και η κοινωνία μας θα έπρεπε να τον σταματήσει. Εντάξει, δεν λέω να πάρουμε τις γκιλοτίνες και να βγούμε στους δρόμους… Πολιτισμένα πράγματα, ένα …πλουτοτεστ κάτι τέτοιο: Κύριε λυπάμαι έχετε ξεπεράσει το όριο, για περάστε από δω, έχουμε ένα πολύ ωραίο ίδρυμα που σας περιμένει. Και βάλτε τον κάπου όμορφα, ξέρω γω γεμίστε του μια πισίνα με χρυσά νομίσματα και άστε τον να λούζεται στο χρυσάφι με τις ώρες…

Και ο Καπιταλισμός και ο Σοσιαλισμός στην θεωρία τους, ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες για να καταλήξουν στον ίδιο στόχο: Την ευημερία τον πολλών σε ένα καθορισμένο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Ο υπαρκτός Καπιταλισμός, όπως και ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός έχουν τον αντίθετο ακριβώς στόχο: Την ευημερία των λίγων. Ο υπαρκτός Σοσιαλισμός κατέρρευσε σχετικά γρήγορα. Του υπαρκτού Καπιταλισμού θα του πάρει λίγο παραπάνω. Δυστυχώς η επανάσταση δεν μπορεί να αρχίσει ούτε στο εξωτερικό ούτε στην Ελλάδα ακόμα. Έξω ισχύει ο Νόμος του Μέρφυ: Ο,τι μπορεί να πάει σκατά, θα πάει. Στην Ελλάδα ισχύει ο Νόμος του Ντέφι: Με ένα καλό τσιφτετέλι, όλα θα πάνε καλά…

...to be continued...

Εις τον Πλούτο

ΠΡΟΣΟΧΗ!. Ακολουθούν μαύρα καταραμένα τετράστιχα, αφιερωμένα στα ανθρώπινα μυρμήγκια-δολοφόνους




Εις τον Πλούτο


Διαμάντια και χρυσές καδένες
στους λεμφαδένες, ζαλίζουν μάτια
Μαζεύουν πλούτο κρύα παλάτια
Άτια που τρέχουν σε πρόστυχους κήπους

Μάζευε, μάζευε άρρωστο αρχίδι
Ήδη η σπορά σου σε κατατρώει
Γαμώ το σόι σου, το μαύρο σου σόι
Τρέφεις στον κόρφο σου κόλασης φίδι

Πύργοι γεμάτοι γαλάζιο αίμα
Αθώων φλέμα στάζει στην πέτρα
Μέτρα το βιός σου και ξαναμέτρα
Κι ‘στερα ψόφα στ’ άσπρα σκουλήκια

Ο θάνατός σου η Θεία Δίκη
Νίκη του Χάους στην λογική σου
Αποφυλάκιση στην φυλακή σου
Και η διαθήκη σου μονάχα φρίκη

Τηλεκριτική

Σκατά τον έκανες τον μουσακά...

Kugio Kwon Do: Η χρυσή μας Ελπίδα Για το Πεκίνο

Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζεται η προετοιμασία του πρωταθλητή μας στο Kugio Kwon Do Αλέξη Κούγια, ενόψει των Ολυμπιακών αγώνων του Πεκίνου.

Η χρυσή μας ελπίδα για το χρυσό, ολοκλήρωσε χτες την προπόνησή της στην Ελλάδα, δίνοντας αγώνα επίδειξης στο στάδιο της πλατείας ...Κωλονακίου, το οποίο ήταν κατάμεστο από πλήθος κόσμου, που έσπευσε να θαυμάσει τον πρωταθλητή μας.

Ο προπονητής του, Γρηγόρης Βαλιανάτος, σε αποκλειστική του συνέντευξη που έδωσε στο Bliax Blog, δήλωσε πως έμεινε απόλυτα ευχαριστημένος από τις επιδόσεις της μεγάλης μας προσδοκίας.

Ακολουθούν τα κυριότερα αποσπάσματα της συνέντευξης:

BliaxBlog: Κύριε Βαλιανάτο, μπορείτε να κάτσετε λίγο πιο μακριά;
Βαλιανάτος: …Ναι βέβαια…

ΒΒ: Κύριε Βαλιανάτο, θα ήθελα να σας συγχαρώ για το θάρρος σας να αντιμετωπίσετε τον πρωταθλητή μας σ’ αυτόν τον αγώνα επίδειξης.
Βαλιανάτος: Σας ευχαριστώ. Ηταν αναγκαίο, μια που κανείς από τους άλλους Ελληνες πρωταθλητές δεν δέχτηκε να βρεθεί αντιμέτωπος με τον Αλέξη…

ΒΒ: Πόσο δύσκολη θα είναι το 2008 η συμμετοχή του πρωταθλητή μας; Ο κόσμος πιστεύει ήδη πως έχουμε σίγουρο το χρυσό στην κατηγορία των 52cm. Εσείς συμμερίζεστε αυτήν την άποψη;
Β: Κοιτάξτε, ο κόσμος βλέπει τον Αλέξη να μάχεται μ’ αυτό το μοναδικά άνετο τρόπο και νομίζει πως θα είναι εύκολο, αλλά ο κόσμος δεν ξέρει πως η συγκεκριμένη κατηγορία κρύβει πολλές παγίδες. Μόλις χτες μάθαμε πως τελικά στο Πεκίνο θα έρθει και ο Γκρινιάρης αλλά και ο Σοφός και αν τελικά ο Συναχωμένος ξεπεράσει το πρόβλημα που έχει με την γρίπη του, τότε καταλαβαίνετε πως τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τον Έλληνα πρωταθλητή.

ΒΒ: Κυριε Βαλιανάτο, θα ήθελα να με συγχωρέσετε που σας κάνω αυτήν την ερώτηση αλλά είμαι αναγκασμένος να σας την κάνω: Πόσο πιστεύετε πως θα επηρεάσουν τον πρωταθλητή μας οι φήμες που είδαν το φως της επικαιρότητας τους τελευταίους μήνες και μιλάνε για ομοφυλοφιλικό σκάνδαλό στο χώρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Kugio Kwon Do;
Β: Αυτές οι βρωμερές προσπάθειες καταρράκωσης του ηθικού του πρωταθλητή μας το μόνο που μπορούν να καταφέρουν θα είναι να τον πεισμώσουν ακόμα περισσότερο. Ολοι όσοι τον κατηγορούν σήμερα, το 2008 θα αναγκαστούν να ζητήσουν συγνώμη!

ΒΒ: Κύριε Βαλιανάτο σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι περαστικά και με την νίκη…
Β: Και εγώ σας ευχαριστώ και σας εύχομαι περαστικά και με τον ...Νίκο.-

Το δέντρο

Κλείσε την οθόνη.
…
Κλείσε τα μάτια.
…
Σκοτάδι. Όχι απόλυτο. Βλέπεις σκιές. Οι σκιές σιγά-σιγά συγκεντρώνονται μπροστά σου. Σχηματίζουν ένα μικρό γκρι σύννεφο μέσα στο μαύρο φόντο.

Κράτα τα μάτια σου κλειστά.

Το σύννεφο παίρνει ένα ορθογώνιο σχήμα και αρχίζει να μεγαλώνει. Τώρα μοιάζει σαν ένα μεγάλο όρθιο κουτί, όμως δεν έχει βάθος, δεν είναι κουτί, μοιάζει με …πόρτα.

Κράτα τα μάτια σου κλειστά.

Παντού σκοτάδι και στο βάθος μια πόρτα. Τώρα η πόρτα δεν είναι πια γκρι. Έχει το χρώμα της άμμου. Αρχίζεις να περπατάς προς την πόρτα. Δεν έχει πόμολο. Φτάνεις κοντά. Την σπρώχνεις. Ανοίγει…

Κράτα τα μάτια σου κλειστά.

Φως. Πράσινο, γαλάζιο και κίτρινο φως. Δυνατό αλλά όχι εκτυφλωτικό. Ανοίγεις τελείως την πόρτα και κοιτάς ψηλά. Ο ουρανός είναι καταγάλανος με ένα μεγάλο κίτρινο κύκλο στο κέντρο του. Κοιτάς τον ήλιο. Δεν σε τυφλώνει. Κοιτάς κάτω. Λιβάδι, πράσινο μέχρι εκεί που φτάνει το βλέμμα σου. Στον ορίζοντα πράσινοι λόφοι μέχρι το τέρμα, εκεί που ενώνονται με το γαλάζιο. Μυρίζει Άνοιξη και Φθινόπωρο μαζί.

Κράτα τα μάτια σου κλειστά.

Στο κέντρο του λιβαδιού, ευθεία μπροστά σου, το δέντρο. Αφήνεις ανοιχτή την πόρτα χωρίς να κοιτάξεις πίσω και περπατάς. Τα πόδια σου είναι γυμνά, το γρασίδι είναι πυκνό και ευχάριστα δροσερό. Η γη από κάτω του είναι μαλακή αλλά στέρεα. Δεν ζεσταίνεσαι, δεν κρυώνεις. Πλησιάζεις το δέντρο. Ο κορμός του έχει ύψος γύρω στα 6 μέτρα. Τα κλαδιά του ξεκινάνε σε ύψος δυόμισι μέτρων από το έδαφος και είναι καλυμμένα από χιλιάδες μικρά σκουροπράσινα φύλλα, που σχηματίζουν ένα τέλειο ημικύκλιο.

Κράτα τα μάτια σου κλειστά.

Κοιτάς τον κορμό του. Φαίνεται ζωντανός, γεμάτος υγεία. Από μακριά ήταν μονόχρωμος, ένας μεσαίος τόνος του καφέ. Από κοντά έχει όλους τους τόνους του καφέ. Έχει χιλιάδες ομοιόμορφα σκουρόχρωμα αυλάκια που κάνουν τα εξογκωμένα τμήματα του φλοιού να φαίνονται ακόμη πιο ανοιχτόχρωμα. Πλησιάζεις το πρόσωπό σου στο κορμό. Η μύτη σου γεμίζει με την μυρωδιά του: Άνοιξη και Φθινόπωρο μαζί, πολύ πιο έντονα αυτή τη φορά. Απλώνεις το δεξί σου χέρι και ακουμπάς την παλάμη σου στο κορμό. Είναι τραχύς και λείος μαζί. Σκληρός και μαλακός. Δεν κουνάς το χέρι σου, αλλά νοιώθεις ένα ελαφρύ τρέμουλο από κάτω του. Ενέργεια..

Κράτα τα μάτια σου κλειστά.

Απλώνεις και το άλλο σου χέρι. Ο κορμός είναι τόσο μεγάλος που με δυσκολία μπορείς να αγκαλιάσεις τον μισό. Ακουμπάς και το μάγουλό σου στον κορμό. Και το στήθος σου. Τον τυλίγεις με τα πόδια σου. Τώρα όλο το κορμί σου αγκαλιάζει το δέντρο. Ενέργεια. Είσαι ένα με τον κορμό. Ενέργεια. Τη νοιώθεις σε όλο σου το κορμί. Σε μουδιάζει. Ένα με τον κορμό. Ενέργεια. Ένα με το δένδρο. Σε μουδιάζει. Βουλιάζεις μέσα του. Σε απορροφάει…

Κράτα τα μάτια σου κλειστά.

ΕΙΣΑΙ το δέντρο. Το μυαλό σου δέχεται δισεκατομμύρια άγνωστα μηνύματα. Το μυαλό σου κλείνει. Ξανανοίγει. Βλέπεις, αλλά όχι με τα μάτια. Όχι με τα δυο σου μάτια, αλλά με χιλιάδες μάτια. Βλέπεις πάνω τον ουρανό και τον ήλιο. Βλέπεις γύρω-γύρω το λιβάδι και τους λόφους. Βλέπεις κάτω τον κορμό σου να χάνεται στο έδαφος. Βλέπεις τα πάντα ταυτόχρονα. Από χιλιάδες οπτικές γωνίες. Δισεκατομμύρια άγνωστα μηνύματα συνεχίζουν να κατακλύζουν το μυαλό σου. Δεν μπορείς να τα αναλύσεις. Αλλά καταλαβαίνεις τι είναι. Φωνές. Δισεκατομμύρια πληροφορίες, από όλα τα δέντρα του κόσμου φτάνουν σε σένα μέσω της Γης. Ανεβαίνουν από τις ρίζες σου. Κυλάνε μέσα από τις φλέβες του κορμού σου και φτάνουν στα κλαδιά και τελικά στα φύλλα σου. Τα φύλλα σου, χιλιάδες γυμνοί εγκέφαλοι αφημένοι στο περιβάλλον, τις διαβάζουν, τις αναλύουν και τις ξαναστέλνουν στις ρίζες σου για να αποθηκευτούν. Προσπαθείς να ακούσεις τι λένε. Συγκεντρώνεσαι όσο μπορείς, αλλά ξαφνικά όλες σου οι αισθήσεις, ό,τι μπορείς να αντιληφθείς, βρίσκεται σε οργασμό. Μια μικρή αύρα, ένα απλό φύσημα του αέρα, έκανε τα φύλλα σου να ταλαντευτούν. Ελάχιστα. Όμως καθώς το αεράκι πέρασε μέσα από τους χιλιάδες μικρούς σου εγκεφάλους, κύματα απίστευτης ηδονής κατέκλυσαν όλο σου το είναι. Με μια μόνο μικρή αύρα, ένα απλό φύσημα του αέρα. Η ψυχή σου θέλει να ενωθεί για πάντα με το δέντρο. Το μυαλό σου όμως δεν αντέχει. Η ψυχή σου σού φωνάζει πως εδώ έχει ό,τι χρειάζεται. Παίρνει ενέργεια από παντού, από τον ήλιο τον αέρα την Γη. Παίρνει πληροφορίες από παντού. Επικοινωνεί με τα πάντα. Ο αέρας είναι από μόνος του το τελειότερο ασύρματο δίκτυο. Με τη Γη είσαι συνδεδεμένος για πάντα με τα πάντα. Ο ήλιος σε τρέφει, σου δίνει ενέργεια, δύναμη, φως. Το μυαλό σου όμως δεν αντέχει.

Κράτα τα μάτια σου κλειστά.

Όχι. Το μυαλό σου δεν υπακούει πια. Και εσύ είσαι κατασκευασμένος να το υπακούς.
«ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ» σε διατάζει. Και εσύ είσαι κατασκευασμένος να υπακούς. «ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ». Και εσύ είσαι κατασκευασμένος να υπακούς. Ανοίγεις τα μάτια σου. Κοιτάς την σβηστή οθόνη. Γυρνάς πίσω σου και κοιτάς το παράθυρο. Δεν έχει ήλιο, έχει σύννεφα. Γυρνάς πάλι το βλέμμα σου στην οθόνη και την ανοίγεις. Πίσω σου ακούγονται οι πρώτες ψιχάλες που κτυπάνε στο τζάμι. Η ψυχή σου σε ικετεύει να κλείσεις τα μάτια και να φανταστείς πως θα ένοιωθες την βροχή αν ήσουν ακόμα ΕΚΕΙ.
Αλλά εσύ δεν την ακούς καθόλου πια.

Αυτοδυνάμια Περιcolosa…

Πανηγυρική νίκη και μάλιστα με ποσοστό που του χαρίζει την απόλυτη αυτοδυναμία πέτυχε χτες αργά το βράδυ ο Περικλής Στεργιανούδης. Το κόμμα του με τον απλό τίτλο «το κώμα του Περικλή» συγκέντρωσε το 50,4% της προτίμησης του λαού.

Στα αρνητικά της βραδιάς το διπλωματικό επεισόδιο που παρολίγον να δημιουργηθεί όταν η εκπρόσωπος του κόμματος, και μαμά του εθνικού μας στόκου, δήλωσε αμέσως μετά τον θρίαμβο, πως «ευχαριστεί την …ημισφαίριο», χωρίς όμως να διευκρινίσει αν εννοεί την Βόρεια ή την Νότια …ημισφαίριο.

Στη φωτό ο νικητής πανηγυρίζει σεμνά και ταπεινά...

-"...Λεφτά ΛΕΦΤΑ Λεφτααααααααααααααααααααααά..!"



Στο πρώτο είχε βγει νικητής εκείνος με τις σφουγγαρίστρες και τα πορτατίφ. Δεν γαμιέται… τουλάχιστον είχε πλάκα.

Στο δεύτερο βγήκε η Καυλομοίρα.. Δεν γαμιέται… τουλάχιστον ήταν χαριτωμένη.

Στο τρίτο (το μακρύτερο) βγήκε ο Περικλής. Δε γαμιέται…

!!!!!!ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!!!

Γιαούρτι πολεμάει την γρίπη!!!

Άλλη μια μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε σε ελληνικά εργαστήρια ερευνών. Επιστήμονες-ερευνητές μεγάλης γαλακτοκομικής βιομηχανίας, ανακάλυψαν ειδικό ένζυμο που παράγει ποσότητες ΦΥΣΙΚΗΣ πενικιλίνης η οποία αναπτύσσεται ΜΕΣΑ στο ίδιο το προϊόν.
Ως γνωστόν η πενικιλίνη είναι το βασικό συστατικό των περισσοτέρων αντιβιοτικών και ο μεγαλύτερος σύμμαχος της ανθρωπότητας στον πόλεμο ενάντια στην γρίπη.

Εντύπωση προκαλεί η σεμνότητα της εν λόγω βιομηχανίας η οποία διοχέτευσε το νέο θαυματουργό προϊόν στην αγορά ΧΩΡΙΣ καν να το διαφημίσει, ενώ παράλληλα ΔΙΑΤΗΡΗΣΕ την τιμή του στα ίδια επίπεδα με το απλό γιαούρτι!


Υστερα από αυτές τις συγκλονιστικές εξελίξεις, η γνωστή Λουθηριανή οργάνωση GREENPEACE, γνωστή για το μίσος της ενάντια σε κάθε επιστημονική-τεχνολογική εξέλιξη, αποφάσισε, σε ένδειξη μεταμέλειας, να ζητήσει συγνώμη και να ΔΩΡΙΣΕΙ στην εταιρεία 4 τόνους πιστοποιημένης, μη μεταλλαγμένης σόγιας, πράγμα που είχε κάνει και στο παρελθόν και σε άλλη περίπτωση.

Σατανιστικές Ιστορίες

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει καθώς οι δυο τους ανέβαιναν βιαστικά τον μικρό κατάφυτο λόφο. Εκείνος περπατούσε μπροστά της, ανοίγοντας δρόμο ανάμεσα στα κλαδιά των δένδρων που όλο και πύκνωναν. Το μονοπάτι είχε από ώρα αρχίσει να στενεύει και τώρα πια βάδιζαν σε ένα εντελώς απάτητο μέρος του λόφου.
Η διαίσθησή του τού έλεγε πως όλο και κάποιο ξέφωτο θα ήταν κοντά. Και μόλις θα φτάνανε στο ξέφωτο…

Η κοπέλα είχε εδώ και πολύ ώρα αρχίζει να κουράζεται. Είχαν αφήσει το αυτοκίνητο στην άκρη της πλαγιάς και θα πρέπει να περπατούσαν για τουλάχιστον μια ώρα πάνω στον λόφο. «Μα πόσο μακριά είναι το αστυνομικό τμήμα επιτέλους…» σκέφτηκε στα αλβανικά, «…και πως στο διάολο τους ήρθε να το φτιάξουν εδώ πάνω…».

Εκείνος σχεδόν χαμογέλασε στο άκουσμα του ονόματος του πατέρα του…Το θεώρησε καλό σημάδι. Εκείνο που του έκανε εντύπωση ήταν πως μπορούσε να διαβάζει και σκέψεις στα αλβανικά..! «Οι δυνάμεις μου διαρκώς αυξάνονται…», σκέφτηκε με ικανοποίηση…

Εκείνη δεν είχε ιδέα πως μπορούσε να διαβάσει την σκέψη της. «Γκαμώτο, τι μαλακία να μην έκω τον διμπατήριο μαζί μου…» σκέφτηκε τώρα σε σπαστά ελληνικά…

Την είχε σταματήσει στην διασταύρωση έξω από την πόλη. Εκείνη πεζή. Εκείνος την είδε από μακριά και αμέσως έβαλε σε εφαρμογή το πανούργο σχέδιό του. Σχέδιο σατανικό, αλάνθαστο! Σταμάτησε το Ι.Χ. του δίπλα της και με αποφασιστικό ύφος ξεστόμισε τις λέξεις που για πέντε ολόκληρα χρόνια πρόβαρε, μέσα στο σκοτεινό του κελί:
- «Αστυνομία! Δείξε μου τα χαρτιά σου…»
Εκείνη πάγωσε!
- «…!»
- «Τι με κοιτάς σαν χαζή; Σου είπα δείξε μου τα χαρτιά σου!»
- «Εγκώ… ντεν…», έκανε να ψελλίσει, αλλά δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την φράση της… Τα μάτια της είχαν καρφωθεί στο τατουάζ με το παράξενο σχέδιο πάνω στο μπράτσο του.
- «Ξένη είσαι;», προσποιήθηκε πως δεν το ήξερε εκείνος.
Εκείνη δεν μίλησε. Κοίταζε με τρόμο το τατουάζ που άρχισε να μεταμορφώνεται και από παράξενο σχέδιο με γωνίες τώρα έπαιρνε την μορφή ενός μικρού φιδιού που της έβγαζε γλώσσα.
- «Αστυνομία!», της είπε ξανά. Του άρεσε έτσι όπως ακουγόταν. «Δεν έχεις διαβατήριο κοπέλα μου;».
Ήξερε βέβαια πολύ καλά πως δεν είχε μαζί της τίποτα. Ήξερε μέχρι και σε ποιο ακριβώς συρτάρι του κομοδίνου της είχε αφήσει το διαβατήριό της.

Εκείνη με δυσκολία κατάφερε να τραβήξει το βλέμμα της από το τατουάζ που τώρα ήταν ένα καζάνι που κόχλαζε και από μέσα του μπαινόβγαιναν γυμνά κορμιά με μεγάλα στήθη και τεράστιους φαλλούς…
- «Ντε… ντεν το έκω μαζί μου…», κατάφερε να ψελλίσει…
- «Έλα μαζί μου, θα πάμε στο τμήμα για εξακρίβωση!», της είπε με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση ενώ της άνοιγε την πόρτα του συνοδηγού.

«Όλα πήγαν τέλεια…» σκέφτηκε με ικανοποίηση ενώ συνέχιζε να προχωράει ανοίγοντας δρόμο ανάμεσα στα κλαδιά… Η μικρή ηλίθια Αλβανή δεν κατάλαβε τίποτα, ακριβώς όπως το περίμενε. Μόνο για μια στιγμή ανησύχησε, όταν εκείνη του είπε πως πάνε ανάποδα και πως το χωριό (και το τμήμα) είναι από την αντίθετη πλευρά… Αυτό δεν το είχε υπολογίσει! Το σχέδιό του κινδύνευε να τιναχτεί στο αέρα!!!
Γύρισε και την κοίταξε με τα σατανικά του μάτια. «Λαμί ασβά εοσφορνίλ…» της είπε στην γλώσσα του πατέρα του και εκείνη ως δια μαγείας φάνηκε να ησυχάζει… Ο Διάβολος δεν τον είχε εγκαταλείψει, ήταν πάντα μέσα του και την κρίσιμη στιγμή, αποφάσισε να επέμβει και να τον σώσει για μία ακόμα φορά…

Το ξέφωτο ήταν πια μόνο λίγα μέτρα μακριά… Το ένιωθε… Αν δεν υπήρχε το ολοστρόγγυλο φεγγάρι που σιγά-σιγά ανέβαινε στον ουρανό, το σκοτάδι θα είχε καλύψει τα πάντα… Φυσικά έτσι το είχε σχεδιάσει από την αρχή. Να πάρει την άδειά του από την φυλακή στην πανσέληνο της εαρινής ισημερίας…
Άκουγε από πίσω του την ανάσα της… Γρήγορη, άρρυθμη, λαχανιασμένη ανάσα που τον ερέθιζε ακόμα πιο πολύ… Σε λίγο φτάνανε στο ξέφωτο… σε λίγο όλα θα είχαν τελειώσει… Σε λίγο θα…

Η φωνή της διέκοψε τις σκέψεις του.
- «Κύριος μπάτσος;»
- «Λέγε με Αμων!». «Τι σημασία έχει πια να κρύβομαι;», σκέφτηκε αυτός…
- «Κύριος Αμων…» συνέχισε απτόητη εκείνη, «…έχει βραδιάσει, και έχουμε προχωρήσει τόσο μακριά μέσα στο δάσος… Φοβάμαι πολύ… Και είναι τόσο απόμερη αυτή η πλαγιά…»
- «Τι να πω κι εγώ μωρή, που θα γυρνάω και μόνος μου;!!!»

Εκείνη πάγωσε!!! Ξαφνικά τα κατάλαβε όλα!!! Μια έκρηξη στο μυαλό της, μια λάμψη που φώτισε όλες τις τόσο πρόσφατες μα και τόσο σκοτεινές της αναμνήσεις!!! «Το αμάξι! Το αμάξι δεν έμοιαζε με περιπολικό», σκέφτηκε έντρομη… Σαν σε χαλασμένη μηχανή προβολής προβάλλονταν αστραπιαία στο μυαλό της όλη η φρικτή αλήθεια… Το μακό μπλουζάκι του, αυτό με την στάμπα των «Μπλακ Σάμπαθ» που δεν έμοιαζε και πολύ με στολή αστυνομικού… Η σελίδα του ημερολογίου που είχε δει στα κλεφτά πάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου του, την ώρα που εκείνος είχε βγει να κατουρήσει… Εδειχνε πως σήμερα ήταν Σάββατο! «Σάμπαθ – Σάββατο» σκέφτηκε τρομοκρατημένη… Στην σελίδα είχε και μία σημείωση: «ραντεβού με τον μπαμπά στον λόφο για τον βιασμό και την θυσία», κάτω από ένα παράξενο σχέδιο με γωνίες που κάπου το είχε ξαναδεί!
Το τατουάζ!!! Το φρικτό και απαίσιο τατουάζ! Και πάνω από όλα εκείνον!!! Κάπου τον είχε ξαναδεί… Κάτι της θύμιζε… Κάτι φρικτό, κάτι αποτρόπαιο… Προσπάθησε να θυμηθεί, αλλά της ήταν αδύνατον… Πίεσε το μυαλό της όσο μπορούσε αλλά ο τρόμος και ο πανικός της δεν την άφηναν να σκεφτεί καθαρά… Οι δυνάμεις της την εγκατέλειψαν. Εκει, στην μέση του λόφου, δέκα μόλις μέτρα από το ξέφωτο, έχασε τις αισθήσεις της και σωριάστηκε λιπόθυμη…

- «Τι στο Χριστ… Όχι ρε πούστη μου!!!» Ούρλιαξε με απογοήτευση εκείνος μόλις κατάλαβε τι είχε συμβεί… «Όχι ρε γαμώτη μου και πήγαιναν όλα τόσο τέλεια…»
Είχε φτάσει τόσο κοντά στον στόχο του, αλλά αυτή η λιποθυμία του τα χάλασε όλα… Κοίταξε το ακίνητο κορμί της. Έστρεψε το βλέμμα του προς το ξέφωτο. Ηταν τόσο κοντά… Για μια στιγμή σκέφτηκε να συνεχίσει το σχέδιό του. Τόσο κοντά… Ηταν απλό… Μπορούσε να την σηκώσει στα χέρια του, να την πάει μέχρι το ξέφωτο, να την βιάσει, να την σκοτώσει, να βγάλει με τα χέρια του την καρδιά της, να ρουφήξει το αίμα της, να αφιερώσει την ψυχή της στον πατέρα του τον Σατανά .

Όμως ΟΧΙ!!! Μπορεί να είναι σατανιστής, αλλά ανέντιμος δεν είναι… Δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει τέτοια πράγματα σε μια λιπόθυμη γυναίκα… Όχι, όχι αυτός! Θα ήταν ντροπή...

Την σήκωσε στα χέρια λοιπόν, την πήγε στο αμάξι του, της έγραψε ένα πρόχειρο σημείωμα (πίσω από τη σελίδα του ημερολογίου με το ραντεβού), με το όνομά του, το τηλέφωνό του, τον αριθμό της πινακίδας του αυτοκινήτου του και μια ζωγραφισμένη καρδούλα με βελάκια και την άφησε έξω από το αστυνομικό τμήμα…

Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς... μη χειρότερα να λέμε…
Μη χειρότερα…

ΚακοΠοίηση

Παλεύω να αντισταθώ και να μην ασχοληθώ με την επικαιρότητα, αν και άρθρα σαν ΑΥΤΟ του Naftilou με ερεθίζουν αφάνταστα (μια που το ‘φερε η κουβέντα, θα πρέπει να βγάλω αυτή τη φωτογραφία της Καλομοίρας γιατί την κοιτάζω και δεν μπορώ να γράψω – από την άλλη πάλι, ο καυλωμένος συγγραφέας μπορεί να γράψει «παπάδες» (να τη πάλι η επικαιρότητα), οπότε λέω να την αφήσω (την φωτογραφία) μέχρι να ολοκληρώσω (το κείμενο) και βλέπουμε…
Αφήνω λοιπόν τον μεγάλο μονομάχο των ειδικών αποστολών Macius Roseus να απολαμβάνει το θέαμα με τους χιλιάδες κατεβασμένους αντίχειρες (με την ελπίδα πως θα βρεθεί κάποιος μοντέρνος Καλιγούλας να τους τα χώσει στο παχύ έντερο των σημερινών συγκλητικών μας)… και περνάω στα ευχάριστα νέα για σήμερα: Δεν έχει ποίημα!


Δυστυχώς, το Καλομοίρας Εγκώμιον απετέλεσε τη χαριστική μου βολή στην ρητορική τέχνη…

Πρώτα από όλα, ο βλάσφημος νεωτερισμός της δημιουργίας ενός Εγκωμίου σε …ποιητική μορφή Ωδής, παρουσιαζόμενης ως …Επος, με …Αριστοφανικό Χορό (!).

(Χτες το βράδυ είδα στον ύπνο μου ότι ο Όμηρος με κυνηγούσε με ένα τσεκούρι στα χέρια και εγώ έτρεχα μέχρι που κάπου σκόνταψα και το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν η λάμα του τσεκουριού που προσγειώθηκε ένα μέτρο δεξιά από το κεφάλι μου -ο Ομηρος δεν φημίζεται για την όρασή του…).

Ακολούθως, η πλήρης απουσία διαλεκτικής, η οποία ως γνωστόν χαρακτηρίζει αυτού του είδους τα Εγκώμια..

(Πάνω που νόμιζα πως είχα γλιτώσει – ο Όμηρος απηυδισμένος είχε αρχίσει να απομακρύνεται μουρμουρίζοντας κάτι ημι-ακατάληπτα Ομηρικά, που σε ελεύθερη μετάφραση σήμαιναν: Μα το Δία και την Αθηνά, αν ήξερα πως οι απόγονοί μου θα καταντούσαν έτσι, θα βαζα τους Τρώες να νικάνε στην Ιλιάδα και θα τον έπνιγα τον πούστη τον Οδυσσέα…- ανακάλυψα με τρόμο πως είχα σκοντάψει τελικά πάνω στον Βολταίρο, που μου είχε βάλει τρικλοποδιά και τώρα ερχόταν κατά πάνω μου κραδαίνοντας μια …φορητή λαιμητόμο και ουρλιάζοντας: «Εγκώμιο χωρίς διαλεκτική ρε αλήτη αντιεπαναστάτη; Είχαν δίκιο ο Μακιαβέλι και ο Λοκ. Η ανθρώπινη φύση είναι κακή! Κακή σας λέω…». Ευτυχώς, πάνω στον πανικό του –μπήκαν και τα μαλλιά του μπροστά στα μάτια του και δεν έβλεπε, σκόνταψε πάνω στο τσεκούρι του Όμηρου, του έπεσε η λαιμητόμος στο έδαφος, έπεσε και αυτός με το κεφάλι μέσα της και έτσι ο Λουδοβίκος πήρε την ετεροχρονισμένη εκδίκησή του. Ο Αϊνστάιν (!) που παρακολουθούσε την όλη σκηνή κρατώντας προς το μέρος μου μια παράξενη ενεργειακή μηχανή στα χέρια, έτοιμος να πατήσει το κουμπί με την επιγραφή «εξαΰλωση», πέταξε το κατασκεύασμα, σταύρωσε τα χέρια πίσω από την πλάτη του και άρχισε να απομακρύνεται μονολογώντας: «…Η αιώνια αήττητη ανθρώπινη ηλιθιότητα…».)

Δεν χρειάζεται να έχω κληρονομικό χάρισμα για να καταλάβω ότι το όνειρο αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον, τέρμα το στιφάδο μετά τα μεσάνυχτα και δεύτερον, τέρμα η κακό-ποίηση.

Ωδή εις την Καλομοίραν

Διαβάζοντας το πόνημα του φίλου Old Boy «Περί του υμένος της Καλομοίρας» θυμήθηκα μια μικρή περσινή ξινή ιστορία που με οδήγησε τελικά σε έναν ακόμη βιασμό του λογοτεχνικού είδους της ποίησης.
Με λίγα λόγια, όταν η γυναίκα μου με «ανάγκασε» (δεν ήθελα και πολύ), να παρατηρήσω την συγκεκριμένη καλλιτέχνιδα, ενώ εβρίσκετο ακόμη έγκλειστη εις την ακαδημίαν, με εκφράσεις του τύπου «κοίτα αυτό το Καλομοιράκι τι πλάκα που έχει» και «πόσο χαριτωμένο και αθώο είναι» και «κοίτα όλες τις σκύλες που έχουν πέσει να το φάνε» κλπ, το παρατήρησα εντέλει και ιδού τα αποτελέσματα:
Προσοχή ακολουθεί ποίημα. Τι λέω ποίημα; ΩΔΗ. Τι λέω ωδή; ΕΠΟΣ! Με ομοιοκαταληξία 1-4, 2-3, με μέτρο, με χορό…
Μιλάμε για υπερπαραγωγή …τύφλα να ’χει ο Όμηρος (!).

ΩΔΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ

Κοίτα Απόλλωνα την λατρεμένη σου κόρη,
Με πόση λαχτάρα μπαίνει στο αεροπλάνο για να γυρίσει στην αγαπημένη της πατρίδα…
Με τι χαρά, με πόση ελπίδα,
Με πόσα όνειρα ξεκινάει τα μαγεμένα της ταξίδια…

Εγγονή του Δία, μες το μετάξι
Αγνή παρθένα με δαφνοστέφανα και μύρα
Νονές Νεράιδες την βαφτίσαν Καλομοίρα
Και είναι έτοιμη στα ουράνια να πετάξει

Και να’ τη! βγαίνει σα πριγκίπισσα με νάζι
Κοίτα τους όλους σα χαζή πως την κοιτάνε…
Μην είναι δάκρυα χαράς που τους μεθάνε…
Ή ειν’ το μίσος μες τα μάτια τους που στάζει?


Κοίτα Απόλλωνα την λατρεμένη σου κόρη,
Με πόση λαχτάρα τραγουδάει πάνω στην πίστα
Με τι φωνή, με πόσο νάζι
Και πόσο όμορφη μοιάζει σαν σε κοιτάζει…


Η Ιωάννα το κάτω χείλος της έχει ματώσει
Το πρόσωπό της είναι πιο κόκκινο κι απ’ τα μαλλιά της
Σχεδόν ερεθίστηκε εκεί απόκρυφα μες την κοιλιά της…
Τόση κακία περάσαν χρόνια που ‘χε να νοιώσει!

Στην τρικυμία του μαύρου μυαλού της ήρθε μια σκέψη
Να θυσιάσει στην Αφροδίτη τον γκόμενό της:
«Θεά των ξέκωλων…», ουρλιάζει στον πανικό της,
«…κατάρα στείλε της, σπυράκια να βγάλει στο πρόσωπό της»

Μα η Αφρούλα το αγαπούσε το αμερικανάκι
Μικρή όταν ήταν την είχε ευλογήσει να είναι κουκλάρα…
Και στην Ιωάννα γυρίζει διπλάσια την μαύρη κατάρα…
«τα μαλλιά της αιώνια, να είναι καμένα απ’ το πιστολάκι»!


Κοίτα Απόλλωνα την λατρεμένη σου κόρη,
Με πόση αγάπη μιλάει στους άλλους με πόση αθωότητα
Μες την λαχτάρα της για λίγη τρυφερότητα
Δεν βλέπει γύρω της πως την κοιτάζουν γεμάτοι κακία…


Δίπλα στην Γιάννα σαν μαύρη οχιά είχε λουφάξει
Οπως η Υαινα όταν μυρίζεται κοντά της λεία…
«Να μη με λένε, εμένα, Αποστολία…
…Αν τη μικρή σε 2 λεπτά δεν έχω ξεπετάξει…»

Την πήρε παράμερα λόγια πλάνα να της ψελλίσει…
Πρόστυχα σχέδια να βρωμίσουν το αγνό μυαλό της
Έκανε τάχα πως της μιλάει για το καλό της
Μα στην αλήθεια ήθελε μόνο να την ξεσκίσει


Κοίτα Απόλλωνα την λατρεμένη σου κορούλα,
Στον παιδικό της το προσωπάκι την απορία
Τι εννοεί άραγε τώρα αυτή η κυρία;
Είναι καλό να κάνω έρωτα μπροστά στην ΤιΒούλα;


Ο βασιλιάς του προτατίφ είχε μόλις τελειώσει
Την βαζελίνη τώρα σκούπιζε απ’ την σφουγγαρίστρα
Η μεγαλύτερη και ομορφότερη η ξεμυαλίστρα…
Που το κοντάρι της πάντα του χάριζε αγάπη τόση…

Απ’ την τηλεόραση, μια φωνή τ’ αυτιά του πήρε!
Γύρισε, κοίταξε και έπαθε μια πλάκα!!
Να η ευκαιρία να μη με λένε πια μαλάκα!!!
Σήκωσε τ’ ακουστικό, και τη μαμά του πήρε…

Απ΄ την αφάνεια να βγει είχε μια ελπίδα
Να μην τον λένε πια ατάλαντο κοπρίτη,
Και τριαντάφυλλα της έστειλε στο σπίτι
Ζωγραφισμένα με του μυαλού του την πιτυρίδα…


Κοίτα Απόλλωνα την λατρεμένη σου κορούλα,
Με πόση αγάπη κρατάει τα λευκά λουλούδια…
Μες την καρδιά της με μουσικές και με τραγούδια
Χίλιες νεράιδες χορεύουν χούλα-χούλα!


Ωιμε! Που έστειλες το κοριτσάκι σου άμοιρη μάνα!!!
Σαν θα σου βγει απ’ τα σφαγεία του Αντέννα…
Η μικρή πριγκίπισσα δεν θα΄ναι πια παρθένα
Θα ναι άλλη μια. επανενγράψιμη πουτάνα…

Πούλιτζερ

Η λευκή σελίδα. Η λευκή σελίδα είναι το κορμί. Κάθε γράμμα είναι ένα χάδι. Κάθε λέξη, ένα βογκητό. Κάθε παράγραφος, μία ερωτική ακολουθία… Αράδα-αράδα προσθέτεις χάδια, βογκητά, αναστεναγμούς. Δημιουργείς έρωτα. Σιγά-σιγά αρχίζεις να νοιώθεις αόρατα χέρια να σε ακουμπάνε, άυλα χείλη να σε φιλούν, ανάσες να σε ανατριχιάζουν. Όσο το κείμενο μεγαλώνει, τόσο το μυαλό σου γεμίζει μυρωδιές, χρώματα, φώτα… Μέχρι το φινάλε, την κορύφωση, την ολοκλήρωση…

Ο επαγγελματίας συγγραφέας είναι ένας ζιγκολό-μία πόρνη. Πληρώνεται για τον έρωτά του. Έκανα αυτό το επάγγελμα για 15 χρόνια. Πληρωμένο σεξ με τις ειδήσεις. Οι ίδιες και οι ίδιες πελάτισσες κάθε μέρα, έρχονταν σε μένα, όπως πήγαιναν και σ’ όλους τους άλλους, και εγώ τις ικανοποιούσα, τις διεκπεραίωνα, τις πήδαγα κανονικά! Όλοι οι δημοσιογράφοι βαθιά μέσα τους, μισούν αυτό που κάνουν. Είναι εύκολο, σου δίνει λεφτά, αλλά σου παίρνει τον έρωτα. Θες να τα παρατήσεις όλα και να γράψεις ένα βιβλίο να γίνεις συγγραφέας…


Ο συγγραφέας είναι σε λίγο καλύτερη μοίρα. Είναι ένας πορνοστάρ. Σου ζητάει να πληρώσεις για να δεις πως έκανε τον έρωτά του. Ο συγγραφέας θαυμάζει τον εαυτό του. Λατρεύει τον τρόπο που πηδάει τα κείμενα του, τις στάσεις που αλλάζει μαζί με τις σκηνές του έργου του. Λατρεύει να επιδεικνύει τα προσόντα του, τις τεχνικές του, την ικανότητά του να παίζει με το μυαλό του αναγνώστη, όπως ο πορνοστάρ παίζει με τα βυζιά της ξανθιάς γκομενάρας… Κοιτάξτε την μεγάλη μου έμπνευση. Θαυμάστε την βαρβάτη φαντασία μου. Προσκυνήστε τον λογοτεχνικό μου φαλλό…

Ο ερασιτέχνης συγγραφέας είναι παράξενο ζουλάπι. Βασικά, είναι μαλάκας. Όχι επειδή δεν πληρώνεται για αυτά που γράφει. Είναι μαλάκας εκ πεποιθήσεως. Είναι ιδεολόγος μαλάκας. Δεν είναι «εραστής της τέχνης» και τέτοιες ημιδιανοουμενίστικες ανοησίες. Είναι εραστής του μυαλού του. Είναι μοναχικό το σπορ. Γράφεις και ταυτόχρονα αυτοχαϊδεύεις το μυαλό σου. Είναι φυσικό επόμενο η ολοκλήρωση. Δεν πουλάει το έργο του. Το δημοσιεύει, το κάνει γνωστό, όχι όμως για να δει όλος ο κόσμος πόσο καλά αυνανίζεται. Είναι ρομαντικός μαλάκας. Θέλει να νομίζει πως κι ο αναγνώστης του ερεθίστηκε μόνος του. Κι αν έφτασε κιόλας, ακόμα καλύτερα. Είναι αξιοθαύμαστος μαλάκας. Και αν θέλετε την γνώμη μου θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να βραβεύεται, κι ας μην το θέλει…
Εντάξει, δεν λέω να θεσπιστεί και νόμπελ λογοτεχνικής αυτοϊκανοποίησης, αλλά ένα Πούλιτζερ τουλάχιστον, κάτι…

Του ταιριάζει και ως έκφραση: «Πήρα τον Πούλιτζερ»!.

Οι Χρυσές Χέστρες

«Γαμημένοι άρρωστοι! Αυτό είστε!»

Το τηλεκοντρόλ κτύπησε με δύναμη στο μπράτσο της πολυθρόνας και ετοιμάστηκε για ένα ακόμη crash-test με το πάτωμα… Θα πρέπει να είχε χαλάσει τουλάχιστον 20 από δαύτα τα τελευταία χρόνια. Δεν τα φτιάχνουν πια όπως παλιά… Πλαστικούρες!

«Γαμημένοι άρρωστοι βρικόλακες! …Πόσα γαμημένα πτώματα θέλετε να καλύπτουν τους καταραμένους τάφους σας αρχίδια;»

Τώρα πάτησε με οργή το off αλλά το χέρι του ήταν άδειο… Δεν άντεχε να βλέπει άλλο το μικρό αγόρι με τα πεσμένα μαλλιά, το κίτρινο δέρμα, τα σβησμένα μάτια βαθιά μέσα στις μαύρες τους κόγχες.

Γενικά είναι σκληρός τύπος, αντέχει πολλά…
-Πόλεμος για το πετρέλαιο;
«Στ’ αρχίδια μου. Κι αυτοί που έχουν τα πετρέλαια τα ίδια μουνόπανα είναι… Να δούμε τώρα τις χρυσές χέστρες θα τις πάρουν μαζί τους στην κόλαση;»
-Ναι αλλά πεθαίνουν κι αθώοι.
«Αρχίδια αθώοι είναι! Αυτοί δεν τους ανέχονται; Αυτοί δεν τους δίνουν τη δύναμη; Ας επαναστατήσουν! Ας πεθάνουν για ένα γαμημένο σκοπό κι όχι για το πετρέλαιο…»

Η τηλεόραση δε σταματάει ποτέ να δείχνει πτώματα… Σφαγμένες μετανάστριες πόρνες σε γκρο πλαν. «10.000 ευρώ το κομμάτι. Φρέσκο πράμα… Οι πούστηδες οι τελωνιακοί ζητάνε ότι τους καπνίσει… Χώρια το λάδωμα για την βίζα στην πρεσβεία… Μωρέ δε πα να γαμηθούν οι πουτάνες!»
Αψυχα, διαμελισμένα κορμιά που ανασύρονται, σε έκτακτο δελτίο, από τα συντρίμμια …αντισεισμικών κατασκευών… «Μην είσαι μαλάκας. Με τα λεφτά που γλιτώνεις από την ενίσχυση μπορείς να σηκώσεις άλλο ένα όροφο!»

Περισσότερα γραφεία, περισσότερα πτώματα!

Πνιγμένα κουφάρια που ξεβράζονται σε ζωντανή σύνδεση, πρώην επιβάτες παραφορτωμένων, σάπιων ασφαλισμένων καραβιών. «Η εταιρία μας ουδέ μίαν ευθύνη φέρει σε περίπτωση ατυχήματος…»… Φυσικά δεν φέρει ακόμη σωσίβια και βάρκες μαζί… Κατά βάθος η Εταιρεία στεναχωριέται για όλα αυτά… Κάθε κουφάρι είναι και 200 ευρώ που δεν θα ταξιδέψουν ξανά με το καινούργιο πλοίο που θα ναυλώσει με τα λεφτά της ασφάλειας…

Εχουν δει τα μάτια του πολλά… Αλλά να βλέπουν σβησμένα παιδικά ματάκια να τον ρωτάνε «Γιατί;», αυτό δεν το αντέχει… Ο εξάχρονος Μιχαλάκης στην οθόνη πάσχει από λευχαιμία… Τον ήξερε τον είχε ξαναδεί στην τηλεόραση πριν από μερικούς μήνες… Εχει άμεση ανάγκη για μεταμόσχευση του μυελού των οστών. Τότε που τον είχε δει είχε μόλις αρχίσει την χημειοθεραπεία και τα καστανά του μαλάκια ήταν ακόμα στο κεφάλι του… Χρειάστηκαν πολλοί μήνες για να βρεθεί ένας συμβατός δότης. Όμως τα λεφτά για το ταξίδι και την εγχείρηση είναι πολλά.

Οι γονείς του είναι πολύ φτωχοί, φυσικά… Εχετε δει ποτέ κανένα πλούσιο να βγαίνει στην τηλεόραση να ψάχνει για δότη; Ένα περίεργο πράγμα… Μάλλον τα λεφτά αλλάζουν και τα γονίδια… Ισως πάλι οι πλούσιοι να μην παθαίνουν ποτέ νεφρική ανεπάρκεια… Μάλλον θα φταίνε οι χρυσές χέστρες! Οι κακοήθεις λένε πως τα παιδιά που εξαφανίζονται από τις υπανάπτυκτες χώρες χρησιμοποιούνται ως ζωντανές καλλιέργειες οργάνων. Αυτά είναι παπαριές, λέω εγώ. Με τόσα θανατηφόρα ατυχήματα που συμβαίνουν κάθε στιγμή όλο και κάποιος συμβατός δότης θα βρεθεί. Αλήθεια, πόσα άραγε να είναι τα ατυχήματα που συμβαίνουν σε συμβατούς δότες;

Ξεκίνησε ένας μαραθώνιος για να βρεθούν χρήματα. Ανοίχτηκε λογαριασμός σε τράπεζα, οι υπόλοιποι φτωχοί δώσανε ότι μπορούσε ο καθένας, η γυναίκα μου έδωσε λίγα παραπάνω από αυτά που μπορούσαμε, έβαλαν και οι μεγάλες εταιρείες όσα τους περίσσευαν για να ξεπλύνουν όσα είχαν μείνει βρώμικα μέχρι το όριο της φοροαπαλλαγής… Όχι πολλά, μη φανταστείτε… Εχουν δικά τους φιλανθρωπικά ιδρύματα γι αυτό το σκοπό… Τέλος πάντων, τα λεφτά τελικά μαζεύτηκαν αλλά όταν πήγε ο φτωχός πατέρας να τα σηκώσει από την τράπεζα, το κράτος τα είχε δεσμεύσει! Κάποιος νόμος, κάτι γραφειοκρατικό, δεν ξέρω ακριβώς τι… Πέρασαν άλλοι δύο μήνες και τα λεφτά ήταν ακόμα στην τράπεζα. Το ταξίδι και η εγχείρηση δεν έγιναν ποτέ. Το παιδάκι πέθανε. Αλλά στην τηλεόραση το παιδάκι είναι ακόμα ζωντανό… Κοιτάει θλιμμένο την κάμερα και τα ματάκια του ρωτάνε ΓΙΑΤΙ; Γιατί φτιάξατε το εργοστάσιο έξω από το χωριό μου; Γιατί χρησιμοποιείτε επικίνδυνα χημικά; Γιατί δεν βάλατε φίλτρα στις αποχετεύσεις σας; Γιατί αφήσατε τα χημικά σας να μολύνουν το ποτάμι; Γιατί; Γιατί; Γιατί;

Η εκφωνήτρια των ειδήσεων μιλούσε βιαστικά τώρα. Φυσικά δεν έλεγε τίποτα για τα αίτια της αρρώστιας, Μόνο περιέγραφε τον πόνο της χαροκαμένης μάνας. Πρώτο πλάνο τα χέρια της να κρύβουν το κλαμένο πρόσωπό της. Σε παράθυρο το παιδί σε πλάνα αρχείου. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που επί δύο μήνες ένυπτε τας χείρας του, δηλώνει πως αυτή τη φορά το μαχαίρι θα φτάσει βαθιά μέσα στο κόκαλο. Η μάνα τραβάει τα χέρια της. Τέσσερα άδεια βλέμματα σε γκρο πλαν. Ο Μιχαλάκης είχε τα μάτια της μητέρας του…

«Γαμημένοι άρρωστοι! Αυτό είστε!».

Ο Σατράπης...

Πρέπει να σταματήσω να γράφω μαλακίες!

Με σιχάθηκα. Τι απερίγραπτη παπαριά Θεέ μου!!! «Στο Τσακ», στα «πρόθυρα της παράνοιας», λεπτές κόκκινες γραμμές και πράσινα άλογα… Πως ξέπεσα πάλι έτσι; Τετριμμένες χιλιοειπωμένες εκφράσεις, «δήθεν» λεκτικά παιχνιδίσματα, και μια ολική εικόνα για πολλές κλωτσιές… Εκανα εικόνα το φινάλε και μου ήρθε να ξεράσω: Φώτα, κάμερες, κόσμος στο background, μια τεντωμένη λεπτή κορδέλα μπροστά μου και εγώ, φωτισμένος από τα φλας και τους προβολείς, μ’ ένα ψαλίδι στα χέρια, να κόβω την λεπτή διαχωριστική γραμμή της παράνοιας!!! Εγκαίνια στην τρέλα!!! Τι μαλάκας!


Τι φοβερό, ενώ είμαι καμωμένος για τα ωραία και μεγάλα έργα, η άδικη αυτή μου η μοίρα ενθάρρυνση και επιτυχία να με αρνείται.

Εγώ να προσπαθώ δύο ώρες και με χίλια βάσανα να κάνω ρίμα το «ταμπόν» με το «depon» για να είμαι μεταμοντέρνος και νεοκουλτουριάρης και αυτός ο πούστης να έχει γράψει τέτοια αριστουργήματα… Χωρίς ρίμες, χωρίς εντυπωσιασμούς, χωρίς εξυπνάδες, χωρίς να «κλείνει το μάτι στον αναγνώστη», με απλές λέξεις όπως «καμωμένος», «ενθάρρυνση» και «αρνείται».

Να μ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες κα μικροπρέπειες κι αδιαφορίες…

Τον μισώ τον πούστη τον Καβάφη…
Όχι ρε μουνί… Δεν θα αφεθώ! Δεν ήρθε ακόμα η μέρα να ενδώσω! Άντε γαμήσου κι εσύ και ο Αρταξέρξης σου..! Δεν θα μου κόψεις εσύ την ποίηση, επειδή έγραψες πρώτος δυο τρεις παπαριές… Θα γράψω πάλι! Για τους μοντέρνους Βαρβάρους! Θα με διαβάσεις από κει πάνω και θα με θαυμάσεις αρχίδι…

Ακολουθεί ποίημα. Ναι, με ομοιοκαταληξία. Δεν ζητώ συγνώμη, να πάτε να γαμηθείτε...



Βοήθεια!


Βοήθεια! Κάτι, μου πάει στραβά μου
Και άλλα βλέπουν, τα γκαβά μου…
Δεν βλέπω ανθρώπους, βλέπω λουκάνικα,
Αρχίζω να σκέφτομαι, αμερικάνικα…

Θέλω να πεθάνω, για την νέα τάξη,
Να δώσω τη ψυχή μου στη παγκοσμιοποίηση
Θέλω να περάσω, τις εξετάσεις,
Να πάρει το κορμί μου, ISO πιστοποίηση

Κι εσύ καρδούλα μου με βλέπεις και γελάς,
Πόσα δεν ξέρεις πόσα σου χουνε κρυμμένα
Είναι ο Διάβολος κοντά
Κι έχουμε φτάσει στα μπετά
Δεν είναι η κότα αρκετή, θέλει και μένα…

---
Στην αστερόεσσα ποτέ δεν χώρεσα
Αχ! Το προσπάθησα, μα δεν το μπόρεσα

Πολλές οι ρίγες και λίγος χώρος
Είναι η μίξη μας θανατηφόρος…

Πολλά αστέρια, κι εγώ κομήτης
Ένα κακάδι, βρώμικης μύτης…
---

Βοήθεια, κάτι με βασανίζει
Μία φαγούρα έχω στ’ αρχίδια
Αυτή η αρρώστια που με μαστίζει
Κληρονομιά από τα’ αρχαία μου γονίδια

Πρέπει να πληρώνω, μα δεν έχω μία
Πρέπει να μισώ την τρομοκρατία
Πρέπει να σκοτώνω, ν’ αγαπώ τη ΣΙΑ
Πρέπει να πιστεύω στην ευθανασία

Κι εσύ καρδούλα μου με βλέπεις και γελάς
Ντυμένο έτσι στην ξεκούμπωτη τη ρόμπα
Βαθιά με έχουν μες την γη
Και όπου να ναι θα εκραγεί
Της μαραμένης μου ψυχής η τζούφια μπόμπα

Στο Τσακ...

Θέλω να ζητήσω συγνώμη για το χθεσινό post μου. Το ξαναδιάβασα σήμερα και το βρήκα αγενές και λίαν αθυρόστομο. Ζητώ συγνώμη. Οι νέοι διψούν για μάθηση και γνώση και εγώ τι τους δίνω; Βρισιές και προσωπικά συμπλέγματα… (να’τες πάλι οι τρεις τελείες…).
Πού πήγε το επίπεδό μου; Η πνευματική μου κουλτούρα; Οι μεγάλοι συγγραφείς που με γαλούχησαν; Οι μεγάλοι ποιητές μου; Ναι! Αυτό είναι! That’s it! Θα στραφώ στην ποίηση… Θα ΚΡΑΤΗΘΩ από την ποίηση, να μη κατρακυλήσω άλλο στο βούρκο του πεζού.
Γιατί ο πεζός μου είναι πολύ πεζός.

Ακολουθεί ποίημα. Λυπάμαι, έχει ομοιοκαταληξία… ζητώ συγνώμη.




Ημιτελές ερωτικό


Στην αμνησία του μυαλού σου
Και στης ψυχής σου το μπετόν

Η απονιά σου θα με σβήσει
Όπως το χρώμα το ασετόν


Στο μαύρο βάθος των σπηλιών σου
Στων σάλπιγγών σου την ηχώ

Τα τείχη μου θα καταρρεύσουν
Μες την δική μου Ιεριχώ


Επεσα πάλι σα πρεζόνι
Μες του κορμιού σου τα σκληρά

Τι να μου κάνει η μεθαδόνη
Σε θέλω κι άλλη μια φορά


Ξέρω πως είναι μικρό και μοιάζει ημιτελές. Αυτό έχει την γοητεία του. Οτιδήποτε ερωτικό πρέπει να είναι ημιτελές. Τέλειος έρωτας δεν υπάρχει. Ο έρωτας είναι σαν το παστίτσιο: Πότε θα έχει πολύ μπεσαμέλ, πότε θα του λείπει αλάτι, πότε τα μακαρόνια θα είναι κριτς κρατς… Ξέφυγα όμως (και μου άνοιξε και η όρεξη!)…

Ξέρω ακόμα πως με την ομοιοκαταληξία απογοήτευσα τους ποιοτικούς οπαδούς… Ζήτησα συγνώμη προκαταβολικά, αλά δεν αρκεί. Έκανα κι άλλα, ακόμα χειρότερα… Είναι ντροπή μου που χρησιμοποίησα «δήθεν» ψεφτοκουλτουριάρικες αποενοχοποιημένες ρίμες του τύπου ΜΠΕΤΟΝ-ΑΣΕΤΟΝ ή ΗΧΩ-ΙΕΡΙΧΩ με κίνδυνο να χαρακτηριστώ Νικολακοπουλικός.

Ζητώ άλλη μια συγνώμη για την τετριμμένη παρομοίωση του στερητικού συνδρόμου του έρωτος με το αντίστοιχο των ναρκωτικών.

Τελικά, overall, το ποίημα μου μάλλον απέτυχε. Μόνον ο χρόνος θα δείξει πόσο κακό θα μου προκαλέσει η αποτυχία αυτή. Ο κίνδυνος της παράνοιας παραμονεύει πάντα. Και είμαι τόσο κοντά στην λεπτή διαχωριστική γραμμή, που μόνο λεπτή δεν μοιάζει! Ένα τσακ είναι… Ένα μικρούλι…
…Τσακ.

Γράφω άρα υπάρχω

Δεν υπήρχε σκοτάδι… Τα βρώμικα πλήκτρα του υπολογιστή ακουμπάνε τα δάκτυλά μου μόνα τους… Τίποτα δεν άλλαξε από την τελευταία φορά… Σήμερα είχα γαλήνη… Τρεις τελείες παντού… Πάντα… και παντού. Εκτός από εδώ!

Γράφεις τόση ώρα και ούτε ένα λάθος! Ακόμα και το θαυμαστικό το έβαλες με την πρώτη!! Βέβαια δεν γράφεις και τόσο γρήγορα… Αλλα βάζεις τόνους!!! Και τρία θαυμαστικά μετά τις τρεις τελείες!!! Απίστευτο!

Οπα! Να το πρώτο λάθος! Στο «αλλά» δεν έβαλα τόνο!!! Τι μαλάκας!! Στο «τι» έβαλα τόνο για να δώσω έμφαση, αλλά μου το έσβησε ο διορθωτής του Word!!! Μεγάλο μουνί ο διορθωτής του Word… Απαγορεύεται η Εμφαση!!! Αλλά τα θαυμαστικά δεν μπορεί να μου τα σβήσει!!!! Μπορώ να βάλω όσα θαυμαστικά θέλω!!! ΣΕ ΓΑΜΗΣΑ ΜΑΛΑΚΑ ΔΙΟΡΘΩΤΗ!!!

Όχι ρε πούστη μου! Πρόβλημα!.. Έχω δύο λέξεις υπογραμμισμένες με κόκκινο πιο πάνω…. Μου την έπαιξε το μουνί… Το «Όπα» και το «Έμφαση» θέλουν τόνο στο κεφαλαίο αρχικό… Μου την είχε στημένη το αρχίδι…

-Γιατί κύριε καθηγητά μου να βάλω τόνο στο αρχικό τονούμενο κεφαλαίο φωνήεν; Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει και ο ποιο μαλάκας εκπαιδευτικός πως όταν μια λέξη αρχίζει από τονούμενο κεφαλαίο φωνήεν και είναι πάνω από μια συλλαβή τότε τονίζεται στο γαμημένο το κεφαλαίο αυτό φωνήεν; Δηλαδή πώς στο διάολο θα διαβάσεις την λέξη Εμφαση; Θα την πεις Εμφασή ή Εμφάση, το σπίτι μου μέσα….

Θυμάμαι Ομηρικές μάχες με τον καθηγητή μου των Νέων… Δεν θυμάμαι ακριβώς πως τον λέγανε… Ένας μαλάκας με μουστάκι ήτανε… Ψευτοκουλτουριάρης της συμφοράς… Νινιό νομίζω τον λέγανε… Σαν τον ηθοποιό, αλλά πιο μαλάκας. Τώρα που το ξανασκέφτομαι ο καθηγητής μου ποτέ δεν θα γύριζε ερωτικές σκηνές με την χοντρή… Από την άλλη πάλι ποτέ δε ξέρεις…

Ο Νινιός που λέτε ήταν κλινική περίπτωση… Γούσταρε τρελά τον Ρίτσο… Συνέχεια και μόνο Ρίτσο μας έκανε μάθημα… Ποιήματα του Ρίτσου, πεζά του Ρίτσου, τραγούδια του Ρίτσου… του Ρίτσου η μάνα κάθουνταν! Και ξέρετε πόσα έχει γράψει ο Ρίτσος??? Της πουτάνας τα μάτια, τόμοι ολόκληροι, βιβλιοθήκες ολόκληρες γεμίζεις με τις παπαριές του!!! Πολυγραφότατος ο καριόλης…

Τέλος πάντων, εγώ, μεγάλο μουνόπανο από τότε του την έλεγα συνέχεια… Ο Νινιός μας τά χε πρήξει πως οι τρείς μεγάλοι μας λογοτέχνες είναι ο Ελύτης ο Σεφέρης και ο Ρίτσος. -Γιατί κύριε καθηγητά ο Ρίτσος δεν έχει πάρει ποτέ νόμπελ…; Έκανε πως δεν καταλάβαινε την λεπτή μου ειρωνεία… Απαντούσε σοβαρά σοβαρά ότι πρόκειται περί τεραστίας αδικίας, επειδή είναι κομμουνιστής και ένα κάρο παπαριές που δεν τις θυμάμαι τώρα και καλά κάνω. Λες και έχει πάρει ποτέ νόμπελ μη κομουνιστής…

Τον Νινιό τον είδα τελευταία φορά το ‘85… Ο Ρίτσος πέθανε το ’90. Χωρίς Νόμπελ… Εχει δοθεί ποτέ νόμπελ μετά θάνατον; I don’t think so… Με τον καημό πήγε ο Ρίτσος, με τον καημό θα πάει και ο Νινιός, αν δεν έχει πάει ήδη να τον βρει… Αν έχει πάει πάντως, τους φαντάζομαι εκεί ψηλά αριστερά, στον παράδεισο των κομουνιστών, μαζί καθισμένους σε ένα παγκάκι, ο ένας να χαϊδεύει το μούσι του κι ο άλλος το μουστάκι και να απαγγέλλουν μαζί την Ρωμιοσύνη. Τους ανθρώπους που ’χουν πάθη μη τους κλαις! Να κλαις αυτούς που έχουν πάθει…

Υπογράμμιζε όσα κόκκινα θες μαλάκα Word, στα παπάρια μου σε γράφω… Αμάν!!! Το «παπάρια» γιατί το υπογράμμισε;!!! Χαχα φοβερό!!! Η απόδειξη ότι ο διορθωτής δεν έχει παπάρια!!!
Και το «χαχα» υπογράμμισε ο μαλάκας!!!
Ούτε χιούμορ έχει!!!

Η Αρχή... (ή το τέλος;...)

Η αρχή έγινε με πολλά ...αποσιωπητικά...